Virus gaat verder waar het vorige album Vector uit 2018 ophield. Dat gaat op voor zowel de sound als het verhaal/ concept van de catatonische, geïnstitutionaliseerde patiënt uit de jaren ’50. Eerste tracks ‘Prosthetic’ en ‘Invasion’ maken dit deze voortzetting duidelijk, met tevens tekstuele knipoogjes. Vooral de eerstgenoemde dondert je trommelvliezen goed binnen met een Slipknot-achtige riff en laat horen dat de band ontzettend goed op elkaar is ingespeeld. Wel valt er te zeggen dat ze met dit album meer ‘recht voor z’n raap’ zijn. In dat opzicht is het wat toegankelijker dan de voorgangers en is het bij vlagen sterk ritmisch in de stijl van Meshuggah of Periphery.
Dat neemt echter niet weg dat het muzikale spel nog altijd strak en technisch is. Ze spelen goed om elkaar heen, om vervolgens weer bij elkaar te komen voor een bombastisch refrein. Waarvan er opvallend meer terug te vinden zijn op deze plaat. Zowel ‘Carousel’, ‘The Strain’ als ook ‘Canary Yellow’ doen hier aan mee. Ze zitten muzikaal goed in elkaar, ook qua zang. Toch kunnen deze bombastische refreinen soms net wat te veel van de spanning uit een track halen. Dan hebben ze bijvoorbeeld net een lekkere technische flow te pakken, waarna het in refrein net iets te gladjes wordt.
Maar gelukkig is daar ‘Messiah Complex’. Een track die door zijn lengte van zeventien minuten in vijf hoofdstukken is opgedeeld. Ieder hoofdstuk is een nummer op zich, waardoor ze ook alle vijf de aandacht kunnen krijgen die ze verdienen. Conceptueel gaat het verder waar de Haken-klassieker ‘Cockroach King’ gebleven is. Vijf muziekstukken vertellen hoe het hiermee afloopt, waarbij ze alle vijf een iets andere muzikale invalshoek hebben. Het zit boordevol met knipoogjes en verwijzingen. Zo worden in ‘Messiah Complex IV: The Sect’ melodielijnen uit de klassieker door de samenzang verweven en is de titel ‘Ectobius Rex’ uit de titel van het vijfde stuk Latijn voor ‘Cockroach King’.
Virus heeft veel te bieden voor zowel nieuwe als oude fans. Doordat de sound een stuk ritmischer en bombastischer van aard is, is het toegankelijker voor muziekliefhebbers die nog niet zoveel progmetal hebben gehoord. En toch is het technisch genoeg om ook de doorgewinterde progliefhebber te vermaken. Daarnaast heeft het met al zijn knipogen, verwijzingen en connecties ook genoeg te bieden voor oudere Haken-fans. Misschien dan wel niet het sterkste album uit hun discografie, maar zelfs ‘een iets minder album’ van Haken is nog tien keer beter dan een gemiddeld rockalbum tegenwoordig.
Caligula's Horse - Rise Radiant Caligula’s Horse doet het meeste denken aan een mix van Dream Theater en...
Dead Lakes - New Language Dead Lakes is een broeierig moerasgebied in het noorden van Florida waar niet...