2020-11-04
Miljoenen mensen over de hele wereld hebben de afgelopen maanden hun handen op The Killers ‘Mr. Brightside’ gewassen. Voorman Brandon Flowers zegt zelf gewoon twintig keer “Vegas, baby!”; misschien ook omdat hij zijn oude woonplaats mist. Drie jaar geleden verhuisde hij met zijn vrouw en drie zoons naar Utah. Het nieuwe album Imploding The Mirage is opgenomen in Utah (Park City), Los Angeles en Las Vegas en staat vol glamrock, synths en pakkende refreinen.Imploding The Mirage verwijst niet naar de dichte hotels en casino’s op de strip door de coronacrisis, maar naar de reis die Flowers aflegde van Vegas naar Utah. Sin City maakte zijn vrouw ongelukkig. Een landelijkere omgeving zou haar goed doen. De prachtige albumhoes geeft deze inhoud mooi weer: je ziet een man en een vrouw in innige verbinding samen uit een gitzwarte stormwolk boven de woestijn vliegen, op weg naar een idyllisch roze lucht boven een groener veld. Komt de beschrijving je bekend voor? Dan heb je het schilderij ‘Dance Of The Wind And Storm’ van Thomas Blackshear vast eens gezien.
Genoeg over de hoes en de omstandigheden, naar de inhoud. Opener ‘My Own Soul’s Warning’ heeft een goede opbouw en een aanstekelijk refrein. Ook het refrein van tweede nummer ‘Blowback’ blijft de rest van de dag in je hoofd hangen. Wat volgt zijn meer sterke refreinen, vaak ondersteund met een vrolijk makende beat, in de stijl vanaf derde album Day & Age.
In de eerste secondes van sommige tracks klinken wel veel synthesizers. De hoeveelheids synths is vast te wijten aan de afwezigheid van zowel vaste gitarist Dave Keuning als bassist Mark Stoermer. Keuning neemt de tijd voor zijn soloproject en Stoermer herstelt van een gehoorbeschadiging. Bij ‘Dying Breed’, ‘When The Dreams Run Dry’ en ‘Fire In Bone’ hoop je dat niet het hele nummer zo zal zijn. Gelukkig volgt later in het nummer een funky beat (‘Fire In Bone’) of een aanstekelijk refrein (‘Dying Breed’). Alleen ‘When The Dreams Run Dry’ blijft lang meanderen voordat er na een volle minuut een exotisch deuntje bijkomt en Flowers pas bij 1:40 voor het eerst zijn keel wijd openzet.
Overigens is wel geprobeerd te leegte van Keuning en Stoermer op te vullen met gastartiesten, zoals Adam Granduciel (The War On Drugs), K.D. Lang en Weyes Blood. Zelfs Lindsey Buckingham van Fleetwood Mac speelt een nummer mee. Hij is te horen in de gitaarsolo van ‘Caution’.
We hebben geen nieuwe Hot Fuss of Sam’s Town in handen, maar het mag er zijn. Het is een album waar eigenlijk niet echt iets op aan te merken is. De nummers zijn afwisselend en hun gemene deler is een goede opbouw, een aanstekelijk refrein en catchy gitaarwerk. Kortom, een plaat die lekker wegluistert, maar na een paar rondes waarschijnlijk achterin de kast belandt om er pas bij een verhuizing weer eens uit te komen.
Spinvis - 7.6.9.6.Het zou je pincode kunnen zijn. Voor Erik de Jong alias Spinvis is de titel...
Mr. Bungle - The Raging Wrath Of The Easter Bunny Demo Voordat Mike Patton bekend werd met Faith No More, was er Mr. Bungle ; een...