2020-11-02
De albumhoes van de eerste Doves in tien jaar is spot on. We zien een verlaten tankstation in een donker bos. Uit één van de twee pompen straalt fel licht. Dit geeft de inhoud van het album goed weer: een donkere alternatieve plaat met hier en daar een vleugje elektro. The Universal Want doet je aan de ene kant verlangen naar de vervlogen tijden van toen bands als Coldplay, Travis en Elbow met hun melancholieke gitaarmuziek de charts veroverden. Anderzijds heeft het iets moderns door de elektronische toevoegingen. Voor wie nog nooit van de band gehoord heeft: Doves komt uit Manchester en wordt vaak beschreven als indierock of altrock. De eerste ontmoeting tussen Jimi Goodwin (zang, gitaar, bas, drum) en de tweelingbroers Andy Williams (drums) en Jez Williams (gitaar, zang en toetsen) vond plaats op de middelbare school. In 1989 vormden ze de dance-act Sub Sub, wat de elektronica op dit nieuwe album logisch maakt. Het titelnummer ‘Universal Want’ eindigt zelf als een regelrechte technoraver.
Gaandeweg ging Sub Sub over in Doves. Onder die naam verscheen in 2000 hun debuut Lost Souls - misschien ken je het nummer ‘The Cedar Room’? Het album kwam in ieder geval op één binnen in de UK Charts en was genomineerd voor een Mercury Prize. Wat volgde waren drie albums en in 2010 een Best Of-compilatie om uiteindelijk los van elkaar verder te gaan. Wat een geluk dat de Williamsbroers in 2017 samen speelden en aan Jimi vroegen of hij zin had om langs te komen. “Just to hang out really”, aldus Andy. “We played the idea for what became ‘Mother Silverlake’ and ended up just jamming it out together. It was really good fun. It just felt great.”
Pas na een paar keer luisteren valt op hoe great dit vijfde album is. Na de dromerige eerste elektronische minuut in ‘Carousels’ volgt strak gearrangeerde alternatieve rock. Vanaf het moment dat Andy Williams begint te drummen, heeft hij je in zijn greep. In het nummer ‘For Tomorrow’ is de drum zelfs het enige opvallende. Drummer Andy speelt op ieder nummer anders, maar altijd strak. Ook nummer twee en drie, ‘I Will Not Hide’ en ‘Broken Eyes’, zijn door de goede drum- en gitaararrangementen toppers. Verder vallen ‘Prisoners’ en ‘Cycle Of Hurt’ op door het pakkende ritme.
Zo goed als de instrumenten bespeeld worden, zo snel verveelt Jimi’s stem. Zijn zang blijft laag en zijn tekst kent nauwelijks een punchline. De hoge zang die je op ‘Cathedrals Of The Mind’ erdoorheen hoort geeft wel wat verbreding, maar na een heel album heb je het met dit stemgeluid wel gehad.
Los van de ietwat monotone zang is het fijn dat Doves weer terug is. Een vleugje elektronica kende hun muziek altijd al, waardoor het naadloos opgaat in het huidige muzikale landschap.
David Broza - En Casa LimónTwintig jaar geleden een vast onderdeel van de muziekles in de brugklas:...
Spinvis - 7.6.9.6. Het zou je pincode kunnen zijn. Voor Erik de Jong alias Spinvis is de titel...