Qua algehele sfeer lijkt Dragons het meest beïnvloed door Depeche Mode. De zang van Anthony Tombling Jnr doet denken aan die van Dave Gahan en bovendien wordt er nogal wat typische jaren ’80 elektronica gebruikt, bijvoorbeeld in tracks als ‘Treasure’ en ‘Obidience’. Ook andere songs, zoals ‘Condition’ en het prachtige, trage ‘Where Is The Love?’ doen sterk aan deze band denken. Dit geldt ook voor afsluiter ‘Forever’, hoewel dit nummer ook wel wat weg heeft van ‘Atmosphere’ van Joy Division.
Ook naar deze band hebben de heren van Dragons duidelijk goed geluisterd. Nummers als ‘Lonely Tonight’ en ‘Epiphany’ hebben typische Joy Division basloopjes en ook het drumwerk heeft vaak veel weg van deze band. Het nummer ‘Remembrance’ lijkt zo erg op Joy Division dat ik zou zweren dat het een cover was, ware het niet dat op de CD vermeld staat dat alle nummers geschreven zijn door Tombling Jnr en Francolini.
Here Are The Roses klinkt dus niet erg origineel en dat is dan ook het belangrijkste minpunt van de CD. Maar aan de andere kant, beter goed gejat dan slecht zelf bedacht en toegegeven, ze hebben wel goed gejat. Here Are The Roses is gewoon een goede CD waar verder niks op af te dingen valt. Hopelijk weet Dragons in de toekomst wat meer een eigen stijl te creëren.
Various - The Best of Taste of ChaosKevin Lyman, het brein achter de Warped Tour, startte twee jaar geleden...
Wood - Wood Op de redactie van Festivalinfo ontvangen we met behoorlijke regelmaat cd’s....