2020-11-10
In deze pandemische tijden, waarin de cijfers van het RIVM dagelijkse kost zijn, virologen de talkshows beheersen en leeghoofdige complotdenkers zich menen te moeten keren tegen politiek en media, zijn we op zoek naar troost. We waren het nou eenmaal niet gewend, verwend als we waren, om aan huis gekluisterd te zitten. In zulke tijden is er maar een optie; kruip in je hoekje met een heerlijke plaat. Laat het virus even voor wat het is en vermaak jezelf met een troostrijke plaat als dit Selftitled album van Oceans Of Slumber. De vierde van de band en de derde met de prachtige Cammie Gilbert op de voorgrond.Voordat Oceans Of Slumber in de winkels lag is er veel gebeurd binnen de Amerikaanse doommetalband uit Houston, maar het vertrek van de halve band heeft het geluid amper veranderd. Middelpunt is en blijft natuurlijk de geweldige stem van Gilbert die rust en kalmte biedt binnen de zware riffs en soms behoorlijk van tempo wisselende muziek. Haar stem wordt ook nu op gepaste tijden bijgestaan door grunts, wat mannelijke cleane zang en ook Mick Moss van Antimatter draagt zijn steentje bij in het relaxte duet ‘The Colors Of Grace’.
De belevingswereld van Oceans of Slumber zit eufemistisch gesteld, nogal aan de sombere kant en dat is voelbaar in elke noot en in elk woord dat je hoort. Maar op de een of ander manier geeft de muziek ook hoop en een goed gevoel, ongetwijfeld het gevolg van de waanzinnig mooie uitvoering van de muziek. Openingstrack ‘Soundtrack To My Last Day’ laat je niet snel in het ongewisse. Dit slepende nummer zet je gelijk op scherp en laat je niet meer los tot de laatste noot van album weggestorven is. Dat die laatste noot van een fraai uitgevoerde cover van ‘Wolf Moon’, een van de signatuur songs van Type O Negative is, maakt de cirkel mooi rond. Al blijft het altijd link om songs van dit kaliber te coveren, maar de band komt er mee weg door dicht bij het origineel te blijven.
Het album biedt ook nu weer veel variatie; ‘Imperfect Divinity’ is een volledig instrumentale elektronische soundscape dat wordt gevolgd door ‘The Adorned Fathomless Creation’ dat wisselt tussen op volle snelheid gespeelde deathmetaltrack in de stijl van de vroege Opeth, en de rustige soul van Cammie. Deze stuiterende track wordt mooi gevolgd door twee rustpunten: het met veel keyboards opgetuigde ‘To The Sea’ met een werkelijk weergaloze Cammie en het eerder genoemde fraaie duet met Mick Moss. Deathmetal vinden we ook weer terug in ‘I Mourn These Yellowed Leaves’ en ‘Total Failure Apparatus’ Daar tussenin zit doodleuk een pianoballad (met wat strijkers) geklemd.
Meer nog dan op vorige platen leunt Oceans Of Slumber op het uitwaaierende sfeervolle geluid van bands als Opeth, Katatonia en Anathema zonder ook maar ergens op die bands te gaan lijken. Daar zorgen het unieke stemgeluid van Cammie Gilbert en de waanzinnig mooie en afwisselende composities wel voor. Na het beluisteren van een troostrijk album als dit kun je elke pandemie weer de baas.
Skeletal Remains - The Entombment Of ChaosOp een originele noot of riff hebben we Skeletal Remains nog niet kunnen...
Fit For A King - The Path Fit For A King staat weliswaar niet voor op de barricade, qua baanbrekend...