2020-12-24
Frans Van Deursen is een waar multitalent. Hij dwaalde een jaar door de studie Theaterwetenschappen, maar besloot het vak in de praktijk te gaan leren. En hoe! Toch geniet de (stem)acteur, muzikant, schrijver, vertaler, theatermaker en componist (ruim dertig jaar in het vak!), geen grote bekendheid. Als je musicals als Aida, Miss Saigon, The Blues Brothers en Buddy, The Buddy Holly Story hebt gezien, zal er een lichtje branden. Mark Rutte in Koefnoen? Hij leent zijn stem aan reclames en animatiefilms als Shrek en Happy Feet. In De Vlaamsche Pot betekende echter de doorbraak bij het grote publiek. De afgelopen jaren besloot Van Deursen zich meer toe te leggen op het schrijven. Zo vertaalde hij de muziek voor succesmusical Soldaat van Oranje en werkte hij aan (eigen) muziektheaterstukken.Voor Motel Coyote ondernam Van Deursen een roadtrip door het verscheurde Amerika van Donald Trump en kwam terug met op americana leest geschoeide songs, die niet alleen als album, maar in combinatie met de opgedane verhalen, als muziektheatervoorstelling zou worden gepresenteerd. Dat laatste is door de coronaperikelen op de lange baan geschoven. Toch heeft Motel Coyote bij de Vaderlandse muziekpers een goede indruk achtergelaten.
Wat ons opvalt aan Motel Coyote is dat Van Deursen het gevoel van een Amerikaanse roadtrip in twaalf songs zeer goed weet te vangen. Het voelt alsof je de bijrijder tijdens zijn roadtrip bent. Het doet dan ook filmisch aan. Het helpt daarbij dat het album ongepolijst klinkt. Als je wilt zeuren kan je zeggen dat de zang soms iets te veel boven de muzikale begeleiding is gemixt, maar dat heeft ook iets rauws en puurs.
Motel Coyote verplaatst zich in muziek en stemming over de kaart van Amerika. Dat zorgt voor variatie tussen de songs. Het album opent met de energie van een nieuw avontuur op ‘Coyote Calling’, om op het opvolgende ‘Postcard From Utah’ broeierig voor de dag te komen. ‘Five Feet Wide’ is een geestige oorwurm, waarna het mijmerende ‘Corinna, Corinna’ (Bo Carters’ bluesstandard) je naar Mississippi brengt. Op het spannende ‘The Owl Club Bar’ trekt Van Deursen je een donkere nachtclub in, om tijdens het schitterende ‘Willin’ (oorspronkelijk van Lowell George) weer fris te ontwaken. Opvallend is de veelzijdigheid Van Deursens’ stem. Neem bijvoorbeeld het verschil tussen het mooi ingetogen gezongen ‘Closed & Up For Sale’ en de bluegrass van ‘The Westways Court Motel’. Via het dromerige ‘Marie Laveau’ eindigen we in New Orleans met ‘Living Off Of Frenchmen Street’.
Om al die nuances te kunnen vangen heb je uitstekende muzikanten nodig. Van Deursen heeft die in Wouter Planteijdt (gitaar), Peter Wassenaar (bas), Al Mclachlan (banjo, dobro, mandoline) en Gerhardt (percussie) duidelijk gevonden, Speciale aandacht gaat uit naar wijlen Bob Fosko, die op piano accordeon tijdens ‘Marie Laveau’ te horen is.
Motel Coyote is een interessante, muzikale impressie van Van Deursens roadtrip door Amerika. Als je zelf een soortgelijke roadtrip gaat ondernemen, is het album een must. Tegelijkertijd maken de songs nieuwsgierig naar het bijbehorende verhaal. Helaas laat dat nog even op zich wachten.
Rats on Rafts - Excerpts From Chapter 3: The Mind Runs A Net Of... Rats On Rafts maakte al post-punk voordat dat genre door bands als...
Nakany Kante - De Conakry A Barcelone Vergeef het ondergetekende, maar bij de naam Kanté gaan de gedachten meteen...