2020-12-28
Rusland en populaire muziek, het is nog steeds niet iets wat voor ons vanzelfsprekend is, terwijl er toch een levendig muziekscene huist in het land van de kleine dictator met het grote ego. Vaak zoeken Russische bands het in stevige rock vermengd met wat folkloristische elementen en dito instrumenten. Omdat niet iedereen in Rusland de Engelse taal goed beheerst en de bands vaak willen dat de teksten wel gehoord worden (soms als politiek statement) is het niet ongewoon om in de eigen taal te zingen. Ook Lucidvox uit Moskou zingt, in weerwil van de Engelse songtitels, in het Russisch, zodat wij er geen bal van begrijpen en we het vooral van de muziek moeten hebben. Gelukkig is het geen al te grote straf om We Are van de in 2013 opgerichte, uit vier dames bestaande, band te beluisteren. Alina (zang en fluit), Galla (gitaar), Anna (bas) en Nadezhda (drums) bezorgen ons een flinke bak noise, waarin de stevige riffs van Galla een flinke hoofdrol opeisen. Het bijna constant op dezelfde manier huppelende ritme gaat tegen het eind wel wat op de zenuwen werken. Gelukkig duurt de plaat niet al te lang, zodat we van dat euvel niet al teveel last hebben. Blijkbaar kent Nadezhda maar één soort ritme. Gelukkig maakt de prima stem van Alina veel goed. Lucidvox is overigens ooit begonnen met het spelen van covers van Sonic Youth, Pixies en White Stripes, en dat hoor je er wel van af. De muziek is daardoor een mix van shoegaze, noise, punk en metal.
De plaat begint in ieder geval steengoed met ‘MY Little Start’ dat mooie gelaagde folkzang, prettige gitaarloopjes en fijne riffs bevat. Direct hierna volgt ‘Knife’ waarin Lucidvox het ritme en de riffs overduidelijk heeft afgekeken van ‘Jesus Christ Pose’ van Soundgarden. Samen met die, in onze oren, raar klinkende taal klinkt het ongeveer alsof de dames van popduo t.A.T.u samen met Soundgarden een song hebben opgenomen.
‘Amok’ kent nog een grappig feitje. Het is namelijk net alsof Alina ”bonje bonje bonje” zingt. Het is vast niet zo bedoeld en het zal ongetwijfeld wat anders betekenen, maar grappig is het wel, een soort ‘Mama Appelsapje’ dus. Hoogtepunt is zonder twijfel ‘Runaway’ waarin de vrij constant aanwezige noise mooi wordt vermengd met rustige stukjes waarin we zachtjes een trompet en wat keyboards horen. Zeer fraai gedaan. In afsluiter ‘Sirin’ horen we ook nog een fluit zodat er ook nog wat folk in de muziek huist.
We Are is een leuke plaat van de vier dames, maar of het hier in West-Europa iets gaat doen is de vraag. De Russische taal lijkt dan toch wel de grootste barrière te zijn om in onze contreien succes te hebben.
Global Charming - Mediocre, BrutalVerveling. Het is een gemoedstoestand waar niet veel bands hun complete album...
G. Combo - Gran Reserva Dat Owem-g zich als producer bezig houdt met diverse muzikale stijlen is niet...