2021-01-12
Het is al enkele jaren geleden dat het het South By South West Festival in Austin aangenaam werd verrast door een stel muzikanten uit het Noordoosten van Europa. Grote kans dat vrijwel niemand daar Estland op de kaart zou kunnen aanwijzen en nog groter is de kans dat werkelijk niemand ooit muziek uit dat land heeft beluisterd. Toch wist Holy Motors daar alle aandacht naar zich toe te trekken met een mix van rootsverwante stijlen die men in een staat als Texas weet te waarderen. De liedjes zijn vaak sfeerimpressies van trips in een onbewoonde wereld waar de natuur vrij spel heeft en waar je eindeloos kunt blijven rijden op de motor of in de auto, zonder ook meer een sterveling tegen te komen. De reis wordt bij voorkeur in schemerzone of volledige duisternis afgelegd, waarbij de maan als enige metgezel wordt gezien. Dat Anton Newcombe dit gezelschap al vroeg in het vizier had is niet zo vreemd voor wie er bekend is met zijn band The Brian Jonestown Massacre. De dromerige mix van shoegaze en pop waaraan een scheutje psychedelica is toegevoegd, past heel goed bij het geluid van Holy Motors. Logisch dus dat hij snel de rol als producer op zich nam en met behulp van zijn contacten de lijnen kon uitzetten voor zijn nieuwe muzikale vrienden. Desondanks is een doorbraak uitgebleven maar de band heeft alle tijd genomen om ervaring op te doen, de fanbase uit te breiden en aan nieuw materiaal te werken. Sinds enige tijd is de opvolger verkrijgbaar en Horse zou je kunnen zien als het vervolg van de reis die je wederom meeneemt naar desolate landschappen, slechts onderbroken door overnachtingen in goedkope motels langs de weg.
De albumcover wordt gesierd door zangeres Eliann Tulve die de trip per paard lijkt te willen vervolgen: ”Hold your horses cowboy. Put your pickup in reverse” klinkt het in de openingstrack ‘Country Church’. Het is meteen het meest uitbundige moment van het album. Het tempo zal gedurende de volgende zeven tracks niet veel hoger liggen. Daarentegen is het heerlijk ontspannen met lome maar sfeerrijke klanken zoals die veelal in de alt-countryhoek te vinden zijn. De enige effecten in dit analoge hoorspel zijn afkomstig van de gitaren die optimaal vervormd voor uitgerekte fuzz-tonen zorgen. De veelgebruikte vergelijkingen uit het surfgitaargenre zijn van toepassing, ook de liefhebbers van Duane Eddy moeten even opletten, maar in ‘Road Stars’ lijkt het heel even of het Lee Hazlewood is die de band komt vergezellen. Alsof het zich allemaal in een décor van spaghetti-westerns afspeelt, maar dan een waar geen kogel wordt afgevuurd. De zwoele stem van Tulve heeft een vertragende werking maar ondanks haar beperkte bereik verveelt zij geen moment. Zo klinkt zij verleidelijk in het broeierige ‘Matador’ waarin zij haar bandleden uitdaagt. Het vijf minuten durende hoogtepunt had nog best met een paar minuten uitgerekt mogen worden. Het script voor de film moet nog geschreven worden maar deze soundtrack is al helemaal voltooid. Het spannende ‘Come On, Slowly’ of het instrumentale ‘Life Valley (So Many Miles Away)’ kunnen in ieder geval voor de aftiteling gebruikt worden.
Met een dertigtal stoeltjes in een mooi theater en op de achtergrond een scherm met bijpassende visuals moet het toch zeer binnenkort mogelijk zijn om hier deze Estlandse cowboys eens live te bewonderen? Na beluistering van Horse zeker iets om naar uit te kijken.
Mary Lattimore - Silver LaddersHoewel de Amerikaanse harpiste Mary Lattimore al sinds 2013 vrijwel...
Kevin Morby - Sundowner Voor een enkeling komt de COVID-19 uitbraak als een welkome pauze. In het...