The Chemical Brothers - We Are The Night Recensie op Podiuminfo

2007-07-01 De voormalige headliner van formaat op de grote festivals, is flink aan populariteit aan het inboeten. The Chemical Brothers hadden immers flinke moeite om de Heineken Music Hall uit te verkopen en, erger, zelfs het Tilburgse 013 raakte maar niet uitverkocht. Men gaf zelfs kaarten weg. En dat terwijl The Chemical Brothers met hits als ‘Hey Boy, Hey Girl’, ‘Block Rockin’ Beats’ en ‘Leave Home’ toch zeer zeker wat te bieden hebben, óók live. Een gegarandeerd licht- en geluidsspektakel. Nederland lijkt er een beetje op uitgekeken, de Chemical-beats nodigen niet meer uit om een ticket te kopen.

DJ’s Tom Rowlands en Ed Simons zullen hier met We Are The Night, het nieuwste album de Bros, geen ommekeer in gaan bewerkstelligen. Integendeel, op dit album staat geen enkele knaller. Natuurlijk, ‘The Salmon Dance’ (ft. Rapper Fatlip) is érg grappig, maar je luistert toch vooral naar The Chemical Brothers om te beuken. In de voorgaande vijf albums gebeurde dat bij het openingsnummer, maar ‘We Are The Night’ is eigenlijk nogal gezapig en saai. (‘No Path to Follow’ is eigenlijk de openingstrack, maar dit is slechts een één minuut durende intro).

De Klaxons doen mee met ‘All Rights Reserved’ en hier komt het Chemical Bros-gevoel toch wel enigszins om de hoek kijken. Alleraardigst dance-nummer en op dezelfde wijze vervolgt We Are The Night met ‘Saturate’. Single ‘Do It Again’ (ft. Ali Love) is echter weer ronduit saai. Vreemd, op albums als Exit Planet Dust stonden ook wel dergelijke nummers, maar dat waren meer tussenstukjes, meer een opmaat naar kekke overgangen, naar beats, maar ‘Do it Again’ staat echt op zich. Op ‘Burst Generator’ bewijzen de Bros gelukkig toch nog dat ze fijne overgangen kunnen creëren en deze ook prima kunnen invullen. Daarmee is die song toch wel het hoogtepunt van het album en ook het nummer dat volgt op ‘Burst Generator’, ‘A Modern Midnight Conversation’ luistert lekker weg, zij het niet knallend.

Niet alleen Klaxons, Ali Love en Fatlip doen overigens mee op We Are The Night. Ook Willy Mason (‘Batlle Scars’. Dankzij Mason is dit nummer het aanhoren nog waard, de Bros bakken er echt niks van) en Midlake (‘The Pills won’t help you now’. Zullen we het een laatste mimieme stuiptrekking noemen van dit album?) zijn van de partij.

The Chemical Brothers hebben met We Are The Night een typisch Chemical Brothers afgeleverd en verrassen daardoor niet. Elk nummer is onmiskenbaar van The Chemical Brothers, maar het knalt niet, het leidt tot té weinig. We Are The Night is hierdoor een ‘sudderplaat’ geworden, toch jammer.

Recensent:Steven van Beek Artiest:The Chemical Brothers Label:Virgin Music