2020-12-21
Je hoeft helemaal niet aan een conservatorium gestudeerd te hebben om avontuurlijke, vernieuwende jazz te maken. Het trio Mammal Hands onderstreept dat nog eens. Toen de op straat spelende broers Smart, Nick (piano) en Jordan (tenor- en sopraan saxofoon, klarinet en elektronica) de drummende Jesse Barrett in 2012 tegenkwamen duurde het niet lang voordat zij met hun eigen karakteristieke geluid kwamen. Twee jaar later konden zij hun combinatie van minimalistische muziek, ambient, elektronica en jazz etaleren op Animalia [2014]. Nu brengt het drietal uit Norwich hun vierde album Captured Spirit uit, waarbij zij hun kenmerkende geluid verbreed hebben. Op het album verdiepen zij zich in zowel het bestaan, als verplaatsing. Hoe dit beter te illustreren dan de terugkeer naar ‘Ithaca’, het openingsnummer? Met het daarop volgende nummer ‘Chaser’ dompelen zij ons geleidelijk onder in hun geluid van staccato, minimalistische piano, melodische saxofoon en strakke drum. Pas op ‘Late Bloomer’ komt de improvisatie om de hoek kijken. Ingeleid door Jordan weet hij het, samen met zijn broer op piano, de drummer heel lastig te maken en hoor je voor het eerst de band op zijn best. Het is te horen dat zij heel goed op elkaar zijn ingespeeld; dit zou zo maar eens flink uit de bocht kunnen vliegen.
Hierna kun je rustig meevaren met de richting die de band opgaat. Het door de tabla gedreven ‘Versus Shapes’ brengt je in het Verre Oosten; op ‘Floating World’ word je meegezogen naar een onverwachte diepte. Het zijn de daarop volgende drie nummers die het album definiëren. Op ‘Riddle’ eist Jordan de vrije rol op en de harde toonaanslag van Nick Smart zorgt ervoor dat zijn broer een andere dimensie opzoekt. Het geluid is zo ruimtelijk dat je je afvraagt waar dit heen gaat. Uiteindelijk weten zij samen op een rustige, veilige plaats te landen.
Met ‘Rhizome’ lijken zij juist ver van die veilige haven te willen zijn; het is daarmee het meest avontuurlijke nummer op deze plaat. Waar het hier begint als een perfect samenspel tussen de beide broers, weten zij deze moedwillig te verbreken. Het is de opzwepende drum van Barrett die hen weer bijeen brengt. Dit is een knipoog naar het filosofische concept, ontwikkeld door Gilles Deleuze en Félix Guattari, waarbij het beeld van de gedachte overheerst en waar er niet gekeken wordt waar het vandaan komt. Dat wordt nog eens benadrukt door het rustige intermezzo van ‘Shoreless’, wat geen begin of einde in zich heeft.
Met Captured Spirits levert Mammal Hands een prachtig album af, waar niet alleen jazzliefhebbers van zullen genieten. De elf instrumentale nummers zijn bestemd voor alle oren. Laat je meenemen op deze tocht!
Palace Winter - Keep Dreaming, Buddy Palace Winter geeft ons op hun derde langspeler …Keep Dreaming, Buddy...
Dan Croll - Grand Plan Dan Croll is een Singer-songwriter uit Newcastle-Under-Lyme die heeft...