2020-12-15
Palace Winter geeft ons op hun derde langspeler …Keep Dreaming, Buddy meer melodieuze poprock met een melancholisch randje. De Australische Carl Coleman en Deense Caspar Hesselager zitten daarmee in de hoek waar bands als Keane, One Direction en Snow Patrol absolute heersers zijn. Ondanks verwoede pogingen blijft er voor hun slechts plaats in de schaduw. In Australië kan dat aangenaam zijn, maar in Denemarken voelt dat ijskoud.De bitterzoete liedjes liggen gemakkelijk in het gehoor. Langzame drumbeats met een mooie balans tussen gitaar- en keyboardpartijen. Ze zijn kwalitatief goed genoeg om in de hitparades mee te kunnen draaien. Daar valt niets op af te dingen. Ondanks de positieve ontvangst van de twee voorgangers is er nog geen sprake van een glanzende carrière. Misschien is het de zang van Coleman die groter succes in de weg staat. Hij klinkt ruw en knauwerig. Als dat niet je ding is, gaat dat op gegeven moment storen. De zoetgevooisde stem van Soffie Viemose van Lowly in ‘Top Of The Hill’ lijkt deze theorie te bewijzen. Haar klanken passen beter bij de sfeer. Dat juist dit nummer als single is uitgebracht verbaast niet. Het is zondermeer het sterkste nummer van het album. Al was het alleen maar vanwege het catchy deuntje waarmee de track opent.
Als je de band niet kent, en afgaat op de kleding van het duo zou je Americana verwachten. Dat er hedendaagse pop rock uit de speakers komt die flirt met indie, is dan een aangename verrassing. …Keep Dreaming, Buddy is muzikaal gezien een lekker album. Tekstueel zit het ook goed in elkaar, maar de uitvoering door Coleman is niet voor iedereen. Palace Winter weet in de huidige bezetting dan ook geen munt te slaan uit twee sterke troeven. Als er niet snel een ijzersterke zanger aan de band wordt toegevoegd, kunnen de heren alleen maar blijven dromen van succes.
Nordmann - In Velvet Nordmann ’s derde album opent met een vette, vervormde bas. Het Gentse...
Mammal Hands - Captured Spirits Je hoeft helemaal niet aan een conservatorium gestudeerd te hebben om...