2021-02-15
Twee jaar geleden betrad de Engelse band Another Sky de muziekwereld met een debuutsingle en bijbehorende EP. Met dit nieuwe, en nog van beperkte grootte, repertoire wist de band al aandacht te trekken van onder andere Jools Holland. De verwachtingen rondom de band en het debuutalbum werden hoog. Gebaseerd op de EP zou de eerste LP van de band ook zeker een bijzonder geluid krijgen waar meerdere factoren aan zouden bijdragen. Weet de band de ingezette koers met bijbehorende verwachtingen te volgen, of misschien zelfs wel te overtreffen?Het album wordt geopend als een diesel: een langzame, rustige start, maar zodra de motor op gang is gekomen, loopt deze als een trein, eh, diesel dus. De opener ‘How Long’ is dan ook qua energie eigenlijk niet in verhouding met de rest van het album. Een ware warmloop-track. Langzaam wordt er opgebouwd naar een bombastisch, instrumentaal middenstuk waarna de troef van de band wordt ingezet: de stem van zangeres Catrin Vincent die warm, diep, stevig, en vooral uniek klinkt. Als luisteraar word je hierdoor op scherp gezet. Met dit geluid wordt het vuur van dit album aangestoken, en dit vuur blijft gedurende het gehele album flink branden.
Zo ook op de single ‘Fell In Love With The City’ die na de rustige opener een fijne energie met zich meebrengt. De band houdt het spannend door, zowel muzikaal als vocaal, het randje van de overdaad op te zoeken, maar daarbij toch steeds in balans te blijven. Iets wat I Slept On The Floor als album uiterst interessant maakt. En dit is niet het enige waardoor de luisteraar op het puntje van de stoel gedwongen wordt. Ook in de structuur van de tracks wijkt Another Sky af van gemiddeld en ‘couplet, refrein, couplet’ principe wordt dan ook haast niet door de band toegepast.
De band geeft de nummers hiermee een meer verhalend karakter. Catrin’s unieke stemgeluid zorgt er weliswaar voor dat de band zich op het vocale aspect goed weet te onderscheiden, maar dit komt ook met een prijs: Catrin zingt vaak diep en groots waardoor de gezongen woorden hier en daar verloren gaan in de klank. De luisterervaring wordt er echter niet minder aangenaam door.
Soms komen er albums voorbij waar je zoveel over kunt zeggen, maar waar je de muziek soms simpelweg voor zich moet laten spreken. I Slept On The Floor is zo’n album, waar je eigenlijk gewoonweg voor moet gaan zitten, en het maar over je heen moet laten komen om te ontdekken wat voor een glansrijk debuutalbum dit is. Het overtreft de verwachtingen die gebaseerd waren op het eerder uitgebrachte werk van de Britten. Verrassend, ingenieus, uniek, gebalanceerd, gedetailleerd, het is allemaal van toepassing op I Slept On The Floor.
True Zebra - IdiorhythmicEinzelgänger Kevin Strauwen (uit België) heeft onder zijn artiesten...
Nordmann - In Velvet Nordmann ’s derde album opent met een vette, vervormde bas. Het Gentse...