2020-12-12
Het komt niet vaak voor dat een album vrolijk klinkt als het zware overpeinzingen overbrengt. Toch is dat het geval op het tweede album van de Canadese band Dizzy, The Sun And Her Scorch". Waar hun debuut Baby Teeth de tienerjaren met al z’n puberleed bezong, zit de opvolger vol met zelfreflectie over de jaren die volgden. Wederom is het zangeres Katie Munshaw die voor de teksten zorgt en is aan de muzikale Spencer broers Alex (gitaar), Mackenzie (bas) en Charlie (drums) om deze klank te geven. Misschien zorgt die tweedeling er juist voor dat de zware kost enigszins lichtjes overkomt?Munshaw toont op het album een wel heel persoonlijke kant van zichzelf: één waar zij zich voor schaamt. Op ‘Roman Candles’ zingt zij over de afgunst die ze voelt voor een oude vriendin die, in haar ogen, gekozen heeft voor een minder avontuurlijk leven. (“Watching you light it up/From a north end parking lot/While I’m just setting off roman candles”). Het pianogedreven ‘Primrose Hill’ vertelt ons hoe slecht zij zich kan gedragen tegenover degenen die het beste met haar voor hebben: “I see you biting down/To keep from crying out/God, I'm the queen of this shit/Making you feel like hell/…/ Anywhere you go, I'll be there to dote”.
Een terugkerend thema is haar beklemmende kijk op de liefde. Op ‘Ten’, misschien wel het droevigste nummer op het album, deelt ze met ons hoe het moet voelen als je ouder wordt met de liefde van je leven en deze eerder overlijdt. “And goodbye to the times that we sat on your porch/Smoking weed in the spring, the sun and her scorch”. Op ‘Lefty’ bezingt ze een obsessieve liefde voor iemand: “Hopeless if he left me/Romantic in a theory”. Wie kan haar ooit gelukkig maken?
Het is de jeugdige naïviteit die het album enige kleur geeft. Zo is er hoop dat ‘The Magician’ een overleden vriendin weer terug tot leven kan brengen: ”Think I could bring you back/Body and soul intact/You be the bird behind the drapes/../ I’ll be the magician”. Het beste nummer op het album, ‘Good And Right’, behandelt de angst voor de dood, al realiseert ze zich op het einde dat het onvermijdelijk is. “And how can I comprehend that our bones will bend and the cycle ends?/Then we're off to some great nirvana/I hope it is good and right”.
Het is bewonderingswaardig dat iemand zich lyrisch zo bloot durft te geven. Dan is het haast schrijnend dat de nummers niet lang blijven hangen. De persoonlijke thema’s vallen weg tegen het muzikale behang dat is opgetrokken. Toegegeven: het hoeft niet allemaal in mineur te klinken, maar het geheel klinkt te zomers om blijk te geven van de diepste gevoelens van de zangeres. Als dat geen goede reden is om uit elkaar te gaan....
Yasam Hancilar Band - Rush Hour‘Scatten’ is een manier van zingen, waarbij de zanger melodieën en ritmes...
True Zebra - Idiorhythmic Einzelgänger Kevin Strauwen (uit België) heeft onder zijn artiesten...