2020-12-17
‘Scatten’ is een manier van zingen, waarbij de zanger melodieën en ritmes improviseert en de stem gebruikt als ware het een instrument. Hier worden nietszeggende woorden bij gebruikt zoals "Doohdah", "Be-bop", "Doo-wee". Het is vooral populair onder jazzmuzikantent: George Benson scatte bijvoorbeeld de noten mee die hij op zijn gitaar speelde en Ella Fitzgerald maakte veelvuldig gebruik van deze techniek. Door Louis Armstring, met zijn Heebie Jeebies [1926], werd het zelfs even een kortstondige rage.De Turkse jazzzanger Yaşam Hancilar scat op zijn derde album Rush Hour ook veelvuldig en dat begint al op het openingsnummer en titeltrack. Zijn zang komt sowieso direct binnen en in eerste instantie lijkt hij ook (hard) tegen de muziek in te zingen. Zijn Yaşam Hancilar Band, verder bestaande uit Coen Molenaar (piano), David de Marez Oyens (bas) en Enrique Firpi (drums) zet stevig aan en lijkt een toon te willen zetten. Het is het nummer ‘Dawn In Istanbul’ dat het beste het album weergeeft. Doordat het lang en zweverig voortkabbelt waan je je in een grote zaal, waar een jazzcombo speelt met een ‘crooner’ als zanger. Dat Engels niet zijn moedertaal is, is niet storend: het geeft het geheel een internationaal karakter.
Het album bevat zeven nummers, geschreven door Hancilar, al dan niet met Molenaar samen. Zij worden door vijf interludes, waarbij het scatten, dan wel de piano een hoofdrol speelt, aan elkaar geweven. Het algehele thema wordt duidelijk gemaakt door het nummer ‘Bridges’, een bewerkte compositie van Milton Nascimento. Hancilar wil namelijk een brug slaan naar Istanbul en Amsterdam, de plaatsen waar zijn zoektocht naar een eigen muziekstijl begon en eindigde: “I have crossed a thousand bridges in my search for something real.” Dat hij nog steeds niet weet welke stad hem het beste past, wordt verwoordt in het alleszeggende ‘Caught Between Two Worlds’.
Muzikaal klinkt het wel heel westers, waarbij hij op ‘Mr. Murphy’ zijn grote voorbeeld, de onconventionele jazz-zanger Mark Murphy, eert. Alleen op het ritmische ‘Odd Times’ komen zijn Turkse roots naar boven. Hancilar weet het album prachtig af te sluiten met het voorgedragen gedicht ‘Türbülnas’, geschreven door Orhan Günes. Dat hij het in zijn moerstaal zingt, geeft aan dat hij zo weer terug kan keren.
Het derde album van Yaşam Hancilar Band zal niet iedereen aanspreken, daarvoor is de zang te smaakgevoelig. Het is desalniettemin een dappere poging om door middel van jazz een brug te slaan tussen twee hoofdsteden, die hoe anders ook, voor eeuwig van belang zijn voor Hancilar.
Rodrigo Costa Félix - Tempo Rodrigo Costa Félix markeert zijn twintigjarige bestaan als fadozanger met...
Dizzy (dj) - The Sun And Her Scorch Het komt niet vaak voor dat een album vrolijk klinkt als het zware...