2020-12-27
Na het uitbrengen van vier EP’s, samengebundeld als Altogether Unaccompanied Volumes I, II, III, IV, had Helena Deland geen enkel idee hoe dit op te volgen. Verder gaan met het schrijven van eenvoudige popliedjes, zoals ‘Claudion’ of ‘Body Language’ [beiden 2018] of werken aan een volwaardig album? Het heeft uiteindelijk twee jaar op zich laten wachten, maar met Someone New levert de Canadese een weloverwogen, prachtig debuut af, waar kwetsbaarheid in al zijn facetten langs komt.Wat in essentie begon met een gitaar in haar slaapkamer, werd zowel door haar vriend en engineer Valentin Ignat, alsook producer Gabe Wax (bekend van The War on Drugs en Adrianne Lenker) overgoten met hun eigen elektronisch sausje. Ook al is de gitaar nog duidelijk aanwezig (‘Comfort, Edge’), het zijn met name de subtiele, elektronische lagen die de nummers tot één geheel smeden. Alleen al op opener en title track ‘Someone New’ hoor je hun invloed ten gunste van het schrijftalent van Deland goed doorklinken.
Zij laat zich graag inspireren door sterke vrouwen, wat ook terugkomt in verschillende nummers. Op ‘Truth Nugget’ verwijst zij naar het boek A Room Of One’s Own van Virginia Woolf en op 'Lylz’ naar de zusjes Boulanger, die pas jaren na hun dood gezien werden als invloedrijke componisten (“We’ll leave on the sly/Blasting the Boulanger sisters/And if one of us dies The other will make sure/Her life’s work goes down in history”).
De meeste nummers zijn echter zeer persoonlijk en als zij de onzekerheid over haar lichaam beschrijft, zelfs op het randje van obsessief. Op ‘Fruit Pit’ is het nog tot daar aan toe (“Whose is this? Not mine, I’d like to use it from time to time”), maar op ‘Pale’ wordt het iets teveel van het goede (“Spending this much time in my naked body’s. Not making it familiar to me.” ). Op ‘Dog’ toont zij dan ook nog eens haar ondergeschikte rol in een relatie ("I hate to be your dog, But I got everything to gain from your hand on my head, Like I'm about to be dragged"). Het is echter allemaal zo mooi muzikaal weergegeven, dat je blijft luisteren.
Gelukkig weet zij ons ook te vermaken met wat lichtvoetigheid. Op het briljante ‘Smoking At The Gas Station’ zingt zij “I need to get out of the house today, to try my face out on strangers” waardoor je toch moet glimlachen. Het is ‘Mid Practice’, met de tekst als: “I'm used to being the actress, Surprised in mid-practice, Rehearsing love 'til it's real” dat het album het beste illustreert. Onzekerheid, gepaard met kwetsbaarheid in de liefde. Ze relativeert dat met ’Clown Neutral’, een theaterterminologie die zij heeft geïntroduceerd in haar vriendenkring. Het gaat erom dat je zowel vreugde als verdriet tegelijkertijd kunt beleven: “Neither bad nor good, Don’t ask yourself too long what you should feel, You can feel anything”.
De Canadese uit Québec weet met dertien nummers haar gehele persoonlijkheid bloot te leggen. Ook al kun je de nummers stand-alone beluisteren, dit is wel degelijk een volwaardig album. Sterker nog, het is een van de beste singer-songwriterplaten van dit jaar. En wat een prachtige hoes!
Luka - First Steps Of Letting GoMuzikanten bevinden zich vaak binnen handbereik zonder dat je het weet. Als...
Kate Bollinger - A Word Becomes A Sound Altijd willen weten wat er in een hoofd omgaat als de veilige kindertijd...