2020-12-02
In 2010 mocht ondergetekende voor Festivalinfo het debuut van Powerstroke recenseren. Twee sterren had u recensent er voor over en een stevig stukje opbouwende kritiek met de geijkte dooddoener dat het er wel in zat, maar dat er nog heel wat werk aan de winkel was. Of de band het zich heeft aangetrokken vermeldt de historie niet, maar er is wel het een en ander veranderd, want zie wat er in tien jaar kan gebeuren. De band heeft een goede producer gevonden en wat vooral opvalt is dat nieuwe zanger Bavo Reynders een flinke stap vooruit is voor het Belgische vijftal. Daarnaast is het songmateriaal zoveel sterker geworden dat we The Path Against All Others als zeer geslaagd kunnen betitelen.De muziek is een potente mix van goed geproduceerde metalcore, nu-metal en wat hardcorepunk, met daarin voldoende ruimte voor melodie. De rauwe grunts en screams worden afgewisseld door cleane stukken zang en daarnaast zijn er ook nogal wat gasten opgetrommeld, waarvan Tim Eiermann en Stef ‘Papa’ Bos de bekendsten zijn. Over die laatste later meer, maar Eiermann kennen we van het Duitse Liquido (u weet wel van oorwurm ‘Narcotic’). Behalve dat Eiermann wat gastzang doet is ook een gedeelte van het album in zijn studio opgenomen.
Na het sinistere intro knalt ‘By my Command’ meedogenloos binnen. De track is lekker toegankelijk, wat vooral door de fraaie afwisseling komt tussen grunt en prima cleane zang. Ook het snelle ‘The Awakening’ blijft daardoor goed hangen. Een track als ‘An Honest Decay’ valt op door een flink om aandacht vragende hardcore screams en de af en toe opduikende blastbeat. De agressie druipt er van af. Fraai gedaan. Het hierna volgende ‘Tearcollector’ is een mooi stukje melodieuze metal afgewisseld met stukjes ADHD hardcore. Over afwisseling gesproken.
In ‘Babalon’ en ‘Dying Vein’ komt nog een bekende in de vorm van Nornagest opdraven. Deze meneer is frontman van de Belgische blackmetalband Enthroned. Het geeft de tracks nog een extra dimensie net zoals de vocalen van Annick de Muynck in ‘The Path Against All Others’.
Dan komen we aan bij de acht minuten klokkende afsluiter ‘Until The Fat Lady Sings’. Dit is een akoestische remake van een ouder nummer en daarin horen we dus zomaar Stef Bos die voor de gelegenheid ook nog eens in het Engels zingt. Raar maar waar, en hij komt er ook nog eens prima mee weg. Verder horen we in deze track ook nog eens de Belgisch/ Grieke rapster Slongs. Natuurlijk heeft dit nummer niet veel van doen met de andere, minder zachtzinnige, tracks, maar een gedurfde keuze mogen we dit zeker noemen. Alle waardering voor deze band die zo mooi buiten de lijntjes durft te kleuren.
Veel metalcore-achtige acts willen nog wel eens verzanden in monotone eendimensionale metal. Powerstroke heeft die valkuil ontlopen door inventief te componeren en heeft daarnaast creatief gebruik gemaakt van alle verschillende mogelijkheden op vocaal gebied. Juist door het energieniveau zo nu en dan wat naar beneden bij te stellen, is de dynamiek vergroot. Het maakt van The Path Against All Others een hele knappe en afwisselende plaat.
Native Harrow - Closeness Natve Harrow is een Amerikaans duo dat zich, volgens haar biografie, heeft...
Templo Diez - Starlight Het is tijd voor Templo Diez om eens uit de schaduw te komen en ontdekt te...