2020-11-23
Wanneer je als band je album vergezelt van een ‘eigen’ gebrouwen biertje (een lekkere tripel!) dan heb je natuurlijk alvast een streepje voor en mocht de muziek nou echt niet te pruimen zijn dan heb je altijd nog dat lekkere biertje. Maar om gelijk goed te beginnen Torque, het derde album van Armed Cloud is heel best te pruimen, net zo als dat lekkere biertje. Proost!Armed Cloud is een band met vijf jonge honden die de gevestigde progrock-/metalnamen een ferme schop onder de bips geeft door het genre op te frissen en door elkaar te schudden. Allereerst is er sprake van een stevige duizend-bommen-en-granaten benadering zoals we bijvoorbeeld kennen van Muse. Muse zegt u? Jazeker, de connectie naar de Engelse alternatieve rockband is bij Armed Cloud net zo logisch als naar een aantal bekende progmetalbands. Hierdoor krijgt Armed Cloud een moderne touch. De band benadert de muziek een beetje zoals Semistereo, die andere Nederlandse band die het genre onlangs even lekker heeft opgefrist met een meesterlijke plaat.
Zanger Daan Dekker heeft het waarschijnlijk tot vervelens toe gehoord, maar er valt niet aan te ontkomen dat zijn expressieve zang klinkt als een kruising tussen Matt Bellamy en Axl Rose. Dit lijken ons geen verkeerde namen. Zo zijn we dan toch bij die connectie met Muse aangekomen, die we toch vooral heel sterk horen in de eerste echte track (na het spannende intro ‘Torque’) ‘Heat Of Darkness’, omdat ook de elektronica, gespeeld door Remco van der Veen, sterk aan de band van Bellamy en co doet denken. De robuuste ritmesectie (Boris Suvee op bas en Rico Noijen op drums) is ook gelijk opvallend. Het gitaarwerk van nieuwe gitarist Kay Bouten – hij kwam in 2018 in plaats van oprichter Wouter van der Veen – in de band is eveneens van hoog niveau.
Doordat de plaat nog geen drie kwartier duurt zal de verveling nooit op de loer liggen, en heb je na afloop het gevoel door een stoomwals te zijn gegrepen doordat de plaat vaak zo furieus binnenkomt. In ‘Big Bang Theory’ wordt het energieniveau wel wat getemperd, maar van progmetal is ook hier nog steeds sprake. Na het korte instrumentale vervolg op het intro (‘Torque II’) en het eveneens instrumentale ‘Cloud Overture’ dat overloopt in het slepende ‘Under The Horizon’ volgt het meest toegankelijke nummer, het stuwende ‘Wounded In My Heart’, waarin rustiger stukken worden afgewisseld met wat steviger riffs. Meezingen kun je het al na een keer luisteren.
De tour de force van Torque is het afsluitende ‘Awaiting The Sound Of Thee Chimes’ dat bijna dertien minuten klokt en dat aan alle voorwaarden van een afwisselend progmetalepos voldoet. Maar de manier zoals Armed Cloud het brengt is verfrissend. Het is een bijzonder fraai einde van een hele mooie plaat die liefhebbers van avontuurlijke en eigeninnige progmetal zeker moet aanspreken.
Metz - Atlas VendingOver de betekenis van de titel Atlas Vending wordt een beetje geheimzinnig...
Susanna - Baudelaire & Piano Susanna (Wallumrød) heeft iets betoverends en onderstreept dat imago door...