2020-11-23
Als Strummer/Jones de Jagger/Richards van de UK-punk zijn, dan mogen Hart/Mould op zijn minst de Lennon/McCartney van de US-punk worden genoemd. Met Grant Hart vormde Bob Mould Hüsker Dü. Met deze legendarische band maakte Mould tussen 1982 en 1987 zeven platen, variërend van snoeiharde hardcore (Land Speed Record) tot psychedelische folkrock (Candy Apple Grey. Maar zoals zo vaak bij succesvolle songwriterduo’s, is het solowerk aanzienlijk minder dan de som der delen. Tenzij u thuis met veel plezier luistert naar het solowerk van Mick Jagger (‘Let’s Work’) of Paul McCartney (‘Ebony & Ivory’, waarop de hulp van Stevie Wonder zelfs niet mag baten). Met zijn solowerk en zijn band Sugar haalde Bob Mould nooit meer het niveau van Hüsker Dü.
Het nieuwe album Blue Hearts opent zoals we van Mould gewend zijn. De uit duizenden herkenbare stem van Mould, die zichzelf begeleidt op de akoestische gitaar. Maar er broeit ondertussen wel iets. Het nummer vormt dan ook een aankondiging van wat gaat komen: ”And we’re going to war, and we’re going to die, I wear my heart on my sleeve”. Op ‘Next Generation’ schiet Mould met zijn begeleidingsband furieus uit de startblokken. En dat doet de band nog eens dunnetjes over op ‘American Crisis’ en ‘Fireball’.
De regeerperiode van (bijna ex-) president Donald Trump heeft op de valreep tenminste nog iets moois opgeleverd. Bob Mould heeft zijn elektrische gitaar weer eens afgestoft en schreeuwt de woede en frustratie van zich af over de puinhopen van vier jaar Trump. Het morele faillissement van een land waarin de tweedeling tussen democraten en republikeinen, zwart en wit, rijk en arm, gelovig en ongelovig, homo, hetero of welke gender dan ook, groter is dan ooit.
Op Blue Hearts wordt Mould muzikaal bijgestaan door bassist Jason Narducy en drummer Jon Wurster (beiden ex Superchunk). Na een jarenlang verblijf in Berlijn keerde Mould onlangs terug naar de VS waar hij een land aantreft in verval. Dat Bob Mould met Blue Hearts (opgenomen in de Electrical Audio studio van Steve Albini) zijn beste plaat aflevert sinds het ter ziele gaan van Hüsker Dü, is dan ook geen toeval. Bedankt meneer de president!
Will Butler - GenerationsToen Arcade Fire na Reflektor [2013] even een pauze inlaste, zag Will...
Hello Forever - Whatever It Is Begin 2020 kwam het Amerikaanse collectief Hello Forever met de digitale...