2020-11-24
Wat doe je als mensen na afloop van een concert steeds naar je toekomen om aan te geven dat je eens filmmuziek moet maken, aangezien je muziek zo beeldend is? Ga je dan wachten totdat een regisseur zich meldt, of neem je het heft in eigen handen en schrijf je een filmscore? De Nederlandse harpist Remy van Kesteren besloot het laatste en ging in gesprek met Kino in Rotterdam om eens live in de bioscoop te spelen. Op de vraag voor welke film hoefde hij niet al te lang na te denken: The Red Turtle van Michael Dudok de Wit. Een ideale keuze, aangezien deze film geen gesproken tekst bevat.Nadat de regisseur hem toestemming had verleend kon hij aan de slag. Daar waar de oorspronkelijke componist (Fransman Laurent Perez del Mar) de muziek heeft geschreven als leidmotief, gezien vanuit het karakter van de hoofdpersoon, heeft Van Kesteren de hoofdrol toebedeeld aan de natuur. Het romantische lot van een man, gestrand op een onbewoond eiland met een reuzeschildpad die hem dwarsboomt om hiervan te ontsnappen, wordt teniet gedaan door de robuustheid van de natuur, hier voorgesteld als een Japans bamboebos. An Alternative Soundtrack To The Motion Picture The Red Turtle is dan ook een passende titel voor het album.
Het idee om vanuit de vier elementen (water, vuur, aarde en lucht) te gaan schrijven deed Van Kesteren weer terugdenken aan zijn tijd aan het conservatorium. In ’4=1’ combineert hij de natuurkrachten in een compositie die ook refereert naar de vier akkoorden die gebruikt worden in het strijkkwartet van Debussy. Na zijn studie was hij zoekende naar de toon die hem als artiest zou kenmerken, zoals popartiesten op zoek gaan naar de ‘sound’. Het vermengen van het organische, natuurlijke, van zijn harp met elektronica zorgt ervoor dat het eigen instrument een richting opgeduwd wordt. Al bij opener ‘Amber’ wordt dat duidelijk: de donkere drone-achtergrond zorgt ervoor dat de harp opvallend helder klinkt. Het zijn met name ‘/// Commonground’ en ook ‘Nowhere Left To Run’, met de rockachtige uithalen, die je doen realiseren dat dit klassieke instrument veel meer mogelijkheden biedt dan je voor mogelijk houdt. Naast de klassieke speelwijze op ‘April’ hoor je in ‘Lake’ hoe Van Kesteren een donkere, dreigende sfeer oproept, herinnerend aan Pink Floyd.
Niet alleen zijn gesprekken met Dudok de Wit over de film boden hem motivatie. Nadat zijn manager de eerste demo’s had ontvangen bood SnowStar Records aan om de muziek uit te brengen, maar dan moest dat wel binnen drie weken afgerond zijn. Het leek Van Kesteren een onmogelijke opgave en wilde dit alleen doen als Dudok de Wit ook binnen die tijd de albumhoes kon verzorgen. Aldus geschiedde en zo mogen wij getuige zijn van een exceptioneel meesterwerk.
Van Kesteren laat horen dat de harp een plaats verdient in de hedendaagse muziek. Niet sinds Joanna Newsom - die op een hele andere manier zorgde dat dit snaarinstrument populariteit genoot - is er een artiest die de harp zo modern kan laten klinken. Waar filmmuziek zou begrenzen in het schrijfproces, zoekt Van Kesteren juist de vrijheden op. Dit album is zijn visitekaartje naar elke regisseur toe. Wereldklasse.
Eva Auad - Like No OtherVeel talentvolle artiesten in Nederland proberen via The Voice Of Holland...
Bear`s Den + Paul Frith - Fragments Alsof hun liedjes nog niet mooi genoeg zijn, slaan Bear’s Den & Paul...