2020-11-21
Wat een entree! Een pakket vulde de Festivalinfo-brievenbus. Inhoud? Twelve Steps op CD en LP, een met (meegeleverd) krijt opgetekende, persoonlijke tekst van de muzikant, een boekje met teksten, zelfs het papier van de verpakkingen is met een bijbehorend logo eigen gemaakt. De leverancier? Subterranean Street Society. De band rondom de Deense Louis Puggaard-Müller, woonachtig te Amsterdam, dat in 2016 debuutalbum I’ll Leave Me Before You Do afleverde, wat potentie had, maar niet volledig wist te overtuigen.
Waar toen de samenhang wat ontbrak, wordt de variatie tussen de tracks op conceptalbum Twelve Steps nu overtuigend bij elkaar gehouden door een thema. En niet bepaald een luchtig thema, want Louis groeide op onder invloed van de alcoholverslaving van zijn vader. Het vormde de aanleiding om zich te verdiepen in de weg die zijn vader heeft afgelegd om af te kicken. Hij pakte het twaalf stappen programma van de Anonymous Alcoholics erbij en het inspireerde hem om bij elke stap een track te schrijven. Buiten dat je gigantische ballen nodig hebt om zoiets persoonlijks en confronterends als thema te kiezen, moet het overtuigend worden gebracht. Daarmee onderstrepen we meteen de grootste kracht van Twelve Steps. Iedere noot en ieder woord komt binnen.
Buiten dat Twelve Steps eerlijk en oprecht klinkt, zitten de songs bijzonder sterk in elkaar. SSS laat zich beschrijven als alternatieve folk, maar we horen naast folk ook blues, rock en toegankelijke popinvloeden. Alles omkleed met een gruizig deken en geholpen door de doorleefde, krachtige stem van Louis. De rauwe, pure sound past perfect bij het thema. Moeiteloos wordt er geschakeld tussen tracks als het strijdbare ‘Weapons Of Mass Destruction’, het rijke 'The Road Stays Mine' en de ontwapenende akoestische gitaarballad ‘Golden Lady’. Bij de eerste wordt je volledig ingenomen door de voelbare worsteling van frustratie en pijn, terwijl bij de tweede kippenvel hard toeslaat. Je moet van steen zijn als het je niet raakt. Datzelfde geldt voor het op een ietwat valse pianoklanken galmende ‘Before The Morning Starts To Hurt’.
Op 'Russian Roulette’ komt SSS mede door de spannende drums, avontuurlijk voor de dag, terwijl de sterke bluesrocker ‘Wake Me Up Before I Go To Sleep’ wat meer rechttoe rechtaan is. ‘Forgive’ verrast door bij vergeving niet met een vredig geluid te komen, maar juist broeierig en onrustig te klinken. Het geeft mooi weer dat vergeving niet vanzelf komt. De chaingangsound op ‘So Sorry’ zorgt voor een overtuigende boetedoening. Die overtuiging horen we ook terug op ‘Only Your Sins Know’ dat niet voor niets werd opgepikt door de makers van de serie Ragnorak. ‘Tick Of Time’ combineert het gevoelige van de ballads en het schurende van de meer uptempo tracks. Na de zware eerste tien stappen is er licht aan het einde van de tunnel. ‘Nothing To Declare’, zorgt met zijn meanderende karakter voor rust, terwijl via de alternatieve wals ‘Light Years Ahead’ voorzichtig naar de toekomst wordt uitgekeken.
Twelve Steps is een intens album waarmee Subterranean Street Society zich dubbel en dwars op de kaart zet. Niet overtuigd? Zoek de concertregistratie van de albumrelease in de Melkweg op, want ook live komt SSS uitstekend voor de dag. Twelve Steps is met recht voer voor eindejaarslijstjes.
Stijn Charpentier - Zo Dat Moest Er Even UitDe Eindhovense singer-songwriter Stijn Charpentier presenteerde We Willen...
Marilyn Manson - We Are Chaos Er is ooit een tijd geweest dat Brian Hugh Warner, alias Marilyn Manson...