Dark Tranquillity - Moment Recensie op Podiuminfo

2020-12-16 Als je tegenwoordig als metalband meer dan dertig jaar mee gaat, dan heb je een status verworven. Zo dus ook Dark Tranquillity, de Zweedse formatie die in 2020 de 31 jaar aantikt. Samen met At The Gates en In Flames worden ze gezien als grondlegger van de grootse Gothenburg Sound. Die ‘legacy’ zetten ze voort met album nummer 12, genaamd Moment. Ondertussen ook het achtste album alweer waarbij de titel uit één woord bestaat. Dat terzijde, hoe houdt deze ‘legacy’ zich staande anno 2020?

Wie bij het beluisteren van dit album denkt een zeker melodisch vleugje Arch Enemy te bespeuren, heeft daar een punt te pakken. Na de opname van Atoma in 2016 heeft de band twee compleet nieuwe gitaristen in de gelederen opgenomen, te weten Johan Reinholdz en Christopher Amott. Inderdaad, laatstgenoemde verliet Arch Enemy in 2014. Reinholdz is dan weer bekend van de Zweedse progressieve metalband Andromeda en death metalformatie NonExist. Met deze nieuwe aanwinsten stroomt er een nieuwe muzikale energie door de band en dat is terug te horen.

Beide gitaristen staan bekend als virtuozen die helemaal los kunnen gaan op hun instrument. Echter, voor de opname van Moment is gesteld dat hun inbreng in dienst van het liedje staat en niet dient te overschaduwen. Dark Tranquility is een band en blend van verschillende elementen die ontzettend goed samen gaan, op elkaar aansluiten of in elkaar overvloeien. Natuurlijk staan gitaarsolo’s nog altijd op het menu, maar met mate en op gepaste wijze.

Dat is wat deze band zo sterkt maakt: dat wat het liedje nodig heeft vloeit natuurlijk voort uit de muziek. Ruwe en stevige tracks nodig om het album krachtig te openen? Natuurlijk, dan doen ze dat met ‘Phantom Days’, ‘Transient’ en ‘Identical To None’. Klassieke DT-tracks volgens de regels van de zogenaamde Gothenburg Sound. Ook een meer emotionele kant wordt aangesproken met ‘The Dark Unbroken’, ‘Standstill’ en het doomy ‘In Truth Divided’, waarop zanger Mikael Stanne zijn betoverende zuivere vocalen laat gelden. Nog altijd neemt hij zowel deze partijen als de grunts voor rekening, waarbij ze over en weer de dynamiek van het nummer versterken.

Tevens mag de rol van keyboardman (alsmede songwriter) Martin Brändström niet onderschat worden op deze plaat. Hij is de man met de markeerstift om de intensiviteit of emotie van een passage dik te onderstrepen. Dat maakt bijvoorbeeld het eerdergenoemde ‘The Dark Unbroken’ zo goed, waarbij eveneens sterk in tempo gewisseld wordt. Over tempo gesproken, daar is meer dan genoeg variatie in te vinden op deze plaat.

Bij elkaar opgeteld levert dit een album op dat staat als een Dark Tranquility-huis. De nieuwe gitaristen zijn een sterke aanwinst, maar verder wordt er volgens de welbekende formule gewerkt. Dit levert mooie momenten op als ‘The Dark Unbroken’, maar nummers als ‘Failstate’ en ‘Empires Lost To Time’ hebben niets toe te voegen. Het zijn geen slechte nummers, maar de sound wordt hierop niet echt verkend. Enfin, Moment wisselt in tracklist goed af, dus heeft zodoende voor iedere DT-fan wat wils.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Dark Tranquillity Label:Century Media