Het vorige album zag er al mooi en professioneel vormgegeven uit, maar met deze gooien ze er nog een schepje bovenop. Geen ordinaire (stoer bedoelde) bandfoto, maar lekker simpel en strak. Wanneer je naar het twaalfnummerige schijfje luistert hoor je al snel het verschil met het debuutalbum. Dit verschil zit hem in het mix werk, het harde en scherpe van de band is verdwenen en het zestal is gaan klinken als de vele dozijn bandjes uit Amerika. Wat niet meteen negatief hoeft te zijn.
Toch is The Maple Room bij hetzelfde concept gebleven; scream en clean vocals wisselen elkaar af in de nummers. Wat zelfs nog wordt bijgestaan door een derde stem, deze van de gitarist. Dit zorgt er voor dat de nummers op het album geen minuut vervelen en je tracks als ‘Archives’, ‘Bulletproof Near You’ en ‘Gravida 0’ non-stop kunt luisteren. Zeker een tip voor fans van bands als Silverstein!
The National - Boxer The National moet je ergens plaatsen tussen Tindersticks, Madrugada en,...
Dizzee Rascal - Maths and English De jeugd van Dylan Mills werd gekenmerkt door criminaliteit en andere...