Op het album wordt de elektronische kant van de postpunk verkend. Hiertoe worden invloeden van housemuziek, DIY postpunk en dub op minimalistische wijze samengevoegd. Het heeft een jaren tachtig gevoel, waarbij je niet stil kunt zitten en je hoofd op het ritme blijft meeknikken. Vooral op nummers als ‘Je Suis Le Bebe’ en het daaraan gelinkte ‘We Are the Babies’ geven het geheel een dansbaar karakter.
Het format is simpel: de nummers worden opgebouwd met minimalistische computer geprogrammeerde beats met goed in het gehoor liggende baslijnen, waarop Sermeńo fluisterend zingt. Klinkt opener ‘Mad Love’ nog enigszins serieus; dat is op nummers als ‘Credit Union’ wel anders. Je hoort direct aan de basriff en de zanglijn dat het bedoeld is als een grappig intermezzo, maar na enige luisterbeurten wil je dit graag overslaan. Dat geldt ook voor het enige nummer wat eerder op de oorspronkelijke EP stond: ‘Fondu Guru’. Met zijn kinderachtige synthesizerspel en goedbedoelde saxofoonsample is dit een overbodige albumvuller.
Dat zijn dan ook de enige missers op het verder aangename debuut. Niet dat ‘Fake I.D.’ en ‘Fill Space’ zo bijzonder zijn, maar de twee laatste nummers op het album maken veel goed. ‘Repeat’ heeft een heerlijk repeterend gitaarriff en de handleiding voor een romantische date is goed uitgedacht ( “Look good, smell good, show up on time, repeat”). ‘(Re) P.R.O.D.U.C.E.’ sluit het album a-typisch af, nog niet eerder klonk het viertal zo. De stevige dubklanken die de samples vergezellen laten ons met een goed gevoel achter.
Do The Duvet is een aardig debuut. Met uitzondering van een paar grappig bedoelde nummers is het, met ruim half uur lang, genoeg om van te genieten. Slim om de beste nummers tot het laatst te bewaren; zo kijk je uit naar hun opvolger.
The Green Child - Shimmering BassetHet tweede album van The Green Child bevat een eigenaardige mix van...
The Cool Greenhouse - The Cool Greenhouse Hoeveel muzieknoten heb je nodig om een nummer te maken? Twee volgens Tom...