2021-03-01
“Punk is dead”? wordt maar al te vaak gefluisterd en toch wordt het genre regelmatig weer nieuw leven ingeblazen. Zo ook door het Australische viertal Vintage Crop, die niet eerder zo punk hebben geklonken als op hun derde album Serve To Serve Again. Was hun debuut TV Organs uit 2017 nog enigszins gestoeld op garagerock, hier laten de vier mannen uit Geelong horen dat het einde van punkrock nog lang niet in zicht is. Oprichter Jack Cherry (zang, gitaar) was al sinds 2012 actief als Vintage Crop, vernoemd naar het eerste niet-Australische renpaard dat in 1993 de vermaarde Melbourne Cup won. Zwervend onder verschillende bezettingen was het pas sinds de komst van Tyson Harper (gitaar) en de ritmesectie van de broers Tyler (drums) en Luke O’Brien (basgitaar) dat de band wat meer structuur kreeg. Dat blijkt vooral op de meer complexe nummers, zoals ‘Gridlock’ waar niet alleen maar gitaarriffs worden uitgespeeld, maar waar er ook een hoofdrol is voor de basgitaar. Datzelfde geldt voor ‘Jacks Casino’ waar van alle muzikanten een stuk discipline wordt geëist om de tempowisselingen goed binnen de paden te houden. Het toont aan dat band een zekere mate van volwassenheid bezit.
Wat Vintage Crop doet uitstijgen boven de rest van hun genregenoten, zoals Amyl & The Sniffers voor wie zij hun concerten openden tijdens diens tour vorig jaar, zijn de scherpe teksten. Hierbij speelt het bewust zijn van hun bevoorrechte (thuis) situatie een grote rol. Met ‘Streetview’ illustreren zij dat aan de hand van de postcode van hun ouderlijk huis en de gedragsregels die in deze woonwijk gelden: “I’d stay at home all day, if I could, but that just does not happen in my neighbourhood”. Op ‘Life And Times’ neemt Cherry zijn voormalige buren nog iets meer op de hak: “My neighbours said only selfish people get depression/I voice my concern with a blank expression”.
Het is juist dit gevoel voor humeur in hun teksten die band onderscheidt. ‘First In Line’ werd geschreven nadat Cherry een man had gezien die er plezier in had om zakenmannen achter hem op de roltrap op te houden. Het is een mooi vehicle voor de band om de privileges van iemand die ergens vooraan wordt geplaatst eens onder loep te nemen: “You gotta take what you got … get ahead of all the silver spoon cocks” . Op ‘The Ladder’ gaat de band helemaal los en zitten ze zelfs tegen het arrogante aan: “I’m twice as strong as steel, and twice as fucking cold/I’m a young white male, aged over 20 years old/the clever wait for me and they stop at my instruction/I’ve been told my statue has just started construction”.
Punkmuziek heeft sinds de geboorte eind jaren zeventig een lange weg afgelegd en was een aantal jaren geleden zelfs ten dode opgeschreven. Het is aan bands, zoals het Australische Vintage Crop, om ervoor te zorgen dat het genre weer nieuw publiek aantrekt. Met hun derde album Serve To Serve Again moet dat gaan lukken.
Lindstrøm & Prins Thomas - IIIZelden zal een samenwerking in de dance-scene zo moeilijk te definiëren zijn...
The Green Child - Shimmering Basset Het tweede album van The Green Child bevat een eigenaardige mix van...