2021-03-31
Zelden zal een samenwerking in de dance-scene zo moeilijk te definiëren zijn geweest als het vijftien jaar geleden uitgebrachte debuut van Lindstrøm & Prins Thomas. De Noorse post-techno-pioniers leken met hun eigen variant op Space Disco een geheel nieuwe stijl te hebben uitgevonden, waarvan de basis al jaren daarvoor was gelegd. Misschien iets te veelomvattend, het bleek in ieder geval binnen geen enkel kader te passen. Zo werd muziek van de jaren zeventig, progrock, krautrock, obscure soundtracks, Italo disco, new age, fusion jazz en allerlei elektronische, sfeerrijke of ambiente geluiden op ingenieuze wijze in elkaar verweven door de producers, met een wonderwel toegankelijk en relaxerend album, simpelweg betiteld I als resultaat. Na een afwijkende opvolger met remixen waarin voornamelijk beats de boventoon voerden werd de weg vervolgd met II en is er nu, maar liefst elf jaren later nummer III verschenen. In tegenstelling tot vijftien jaar geleden is het nu iets gemakkelijker te plaatsen aangezien er weinig veranderingen zijn opgetreden. Gebleven zijn de instrumentale vakkundige geluidscollages en ook nu zijn er fijne composities geschreven die herinneringen oproepen aan dagenlange durende boottrips naar de Balearen, van waaruit trippend werd doorgestoten naar Galactische onbekende en benevelde werelden. Met de merkwaardige titel ‘Grande Finale’ wordt deel drie officieel voor geopend verklaard, alsof dit dan toch de laatste keer is, en zweven we jaren later verder na ‘Flue Pa Veggen’, de laatste track van deel twee. De ragfijne grooves en de zowel minimalistische als de ruimer opgezette instrumentatie blijken na die lange tussenpauze nog steeds te kunnen bekoren en ook nu is er nergens sprake van tijdsdruk.
Het eerste dat opvalt is dat er in tegenstelling tot de voorgangers minder organisch te werk wordt gegaan. De arrangementen van de zes tracks zijn trouwens weer ronduit briljant te noemen. Daarnaast hebben de heren zich weer heerlijk uitgeleefd met een grote hoeveelheid synth-effectjes, zoals in het ruimtelijke ‘Harmonia’, maar tonen ze wederom aan hoe je sfeer kunt vertalen in muziek, zoals blijkt uit het zwoele ‘Martin 5000’ en het lome ‘Oranges’. Alsof ze hebben gewacht tot het moment dat de hele wereld stil kwam te liggen, komen Hans-Peter Lindstrøm en zijn muzikale partner Prins Thomas doodleuk met een alternatief reisplan. Geen gedoe met reisgarantiefondsen of vouchers, dit ruimteschip kan door niemand worden tegen gehouden.
Still Corners - The Last ExitIn een tijd dat iedereen aan huis gekluisterd zit, neemt Still Corners ons...
Vintage Crop - Serve To Serve Again “Punk is dead”? wordt maar al te vaak gefluisterd en toch wordt het genre...