2021-04-07
Keith Kenniff heeft flink zijn best gedaan om ons door de coronatijd en de bijbehorende lockdowns heen te helpen. Behalve dat hij met zijn vrouw Hollie onder de naam Mint Julep kort na elkaar twee albums uitbracht (waarvan het laatste in februari), zagen afgelopen jaar nieuwe platen van Helios en Goldmund het levenslicht. Deze soloprojecten van de Amerikaan liggen in elkaars verlengde, in de zin van dat ze twee kanten van dezelfde medaille vormen. Goldmund kan worden gezien als de neoklassieke tegenhanger van het meer ambient klinkende Helios.Het achtste Goldmund-album heeft zowel een prachtige titel als een fraaie cover (de foto is gemaakt door Mindia Gabadze), beide blinken uit in eenvoud en zeggingskracht. The Time It Takes gaat over verlies, rouw en herinneringen – en hoe hun vorm en betekenis verandert met het verstrijken van de tijd. Het verlies van een dierbare bijvoorbeeld voelt tien jaar na dato heel anders dan wanneer het net is gebeurd; het directe, heftige verdriet heeft langzaamaan plaatsgemaakt voor een zachtere vorm van gemis, die bovendien meer op de achtergrond speelt.
Rasmuzikant Kenniff weet dit complexe en bitterzoete proces op ontroerende wijze te verklanken. In vijftien even grootse als intieme composities geeft hij kleur aan de stemmingen en emoties die je bij een verlies en daaropvolgende verwerking ervaart, variërend van totale ontreddering tot de lichtere momenten waarop je een fijne herinnering te binnen schiet. Door steevast een pure en soms rauwe benadering te kiezen, blijft Kenniff weg bij kitsch en voel je de lading van de muziek. Zo komt plaatopener ‘Day In Day Out’ meteen hard binnen, dankzij de melancholieke en subtiel detonerende pianotonen die je meevoeren naar momenten van intense treurnis.
Op nummers zoals ‘For A Time’ biedt opbeurend pianospel juist weer hoop en verlichting. Dit maakt dat het album ook weer niet al te zwaarmoedig klinkt, ondanks de donkere thematiek en de rijkelijk aanwezige droevige stukken. De piano wordt steevast ingezet als belangrijkste troef om de ziel van de luisteraars te beroeren, synths, reverbs en andere effecten dienen voornamelijk ter versterking van de sfeer. Dat is gezien het verdere oeuvre van Goldmund ook geen verrassing, onder die naam pakt Kenniff het eigenlijk altijd zo aan. Verschil met eerdere albums is dat de artiest je gemoed op ‘The Time It Takes’ nog iets meer weet te beroeren. En van alle platen die de man sinds vorig jaar heeft uitgebracht, onder welk alter ego dan ook, is het sowieso de beste.
The Mountain Goats - Getting Into KnivesEr zijn genoeg redenen om niets te hebben met de Amerikaanse band The...
Clap Your Hands Say Yeah - New Fragility Anno 2021 is het niet meer fair om een nieuw album van Clap Your Hands Say...