2021-03-02
Als je van paradoxen houdt, dan ben je bij Derrick van Schie (zang, piano, keyboards, gitaar) aan het juiste adres. Zat hij eerst in de band Wealthy Beggar (2001-2005), nu komt hij met zijn nieuwe project Poor Man Richie. Hiervoor neemt hij oud-band lid Niels Verweij (basgitaar) in de arm, die samen met hem de nummers voor Your Mind Is Like Mine uitwerkte. Met Maarten van Damme (Racoon, Wende, Drive Like Maria) op gitaar, Alban Sarens (Sir Yes Sir) op saxofoon en Dave Menkehorst (Roosbeef, Vreemde Kostgangers, Sir Yes Sir) hebben zij een vakkundig ensemble om zich heen verzameld om het debuut goed te laten klinken.Het resultaat is een twaalftal nummers met een jaren tachtig (soft) poprockgeluid; uitgezonderd de opener ‘Docile’ en ‘Semaphores’ - met van Damme op steel pedal – die nog enigszins in het americana hokje passen. De rest van het album roept voornamelijk herinneringen op aan Hall & Oates en Steely Dan, met respectievelijk ‘What It Takes (To Love You)’ en ‘Sometimes When It Hurts’ als ultieme voorbeelden.
In de openhartige track by track lijst die Van Schie heeft toegevoegd, neemt hij ons mee naar enkele van zijn inspiratiebronnen. Hierdoor weten we dat ‘Make Believing’ een variatie is op de country evergreen ‘Making Believe’ en geschreven met Carole King en Burt Bacharach in het achterhoofd. Het cynische ‘Help To The People’ is geschreven naar Jonathan Wilson, een neo-hippie die in Laurel Canyon woont en van mening is dat de massa er is voor de elite: ”Help to the people. Make sure they depend ‘til their dying day” . Met stip het beste nummer op het album, naast het ietwat chaotische, maar daarom niet minder mooie ‘Vehicles Of Sorrow’.
Die twee compenseren enigszins de slechte nummers. Zoals het aan zijn dochter opgedragen ‘Beautiful Girl’ en ‘Oh My Baby’ dat met “I have been searching high and low, through the rain and snow” het tekstuele dieptepunt op het album bereikt. Opvallend is het romantische duet met Eva van Pelt, ‘YMMFSG’, dat de twijfel verwoordt over hoe de ander er ‘s ochtends uit zal zien. De tekst ”In the morning when the day breaks” wordt tot het einde toe meerdere malen herhaald, waardoor dit nummer iets langer blijft hangen in vergelijking met de rest.
Dat zegt ook genoeg. Het album heeft een bepaalde radiovriendelijkheid, vooral het vrolijke ‘Gone For The Summer’, maar het mist originaliteit. Het voelt vreemd: de stem is mooi; de muzikanten doen prima hun werk; de productie is uitstekend, maar het handjevol nummers dat het album overeind moet houden is tekort om daadwerkelijk impact te maken.
Serpent Omega - IIHet uit Stockholm afkomstige Serpent Omega bestaat al bijna tien jaar....
Jimmie Vaughan - The Pleasure`s All Mine Een nieuw album van Jimmie Vaughan is altijd een feestje. De broer van...