2021-03-28
Echt heel veel metal komt er niet uit Zeeland. We kennen waarschijnlijk nog wel, het helaas niet meer bestaande, Gorefest en de powermetalband Fire Within begint wat op te komen, maar dan lijkt het toch wat opgedroogd. Ook uit Zeeland komt Xeno dat al in 2008 opgericht werd en in 2016 haar debuutalbum uitbracht. De kritieken waren goed, maar tot een doorbraak kwam het nog niet. Vier jaar en wat bezettingswisselingen later ligt er dan een opvolger klaar, en wat voor een; Sojourn is een plaat geworden voor fijnproevers, eentje waar je je vingers bij aflikt.Xeno zegt beïnvloed te zijn door bands als onder ander Periphery, Tesseract, Opeth en zelfs Porcupine Tree. Er zit zeker wel wat in, al heeft Xeno minder van het stuiterende tegendraadse dat de eerste twee bands zo kenmerkt. Xeno laat op Sojourn een fijne mix horen van deathmetal en progmetal en tikt binnen haar muziek vele invloeden af, maar maakt er haar eigen geluid van.
Zo kom je Opeth al snel tegen bij ‘In Stasis’ dat wat jazzy van start gaat en steeds meer de invloeden van de Zweedse grootmeesters toelaat. Het zorgt er voor dat je gelijk op scherp staat. In het daaropvolgende ‘Dusk’ is eveneens een mooie mix van prog- en deathmetal. Door de groovy riffs gekoppeld aan de ijle achtergrondzang en keyboardgeluiden doet dit zomaar aan Orphanage denken, ook al omdat de grunt van Ruben Willemsen hier ineens sterk aan die van George Oosthoek doet denken. Het is iets wat op latere tracks (‘Resurge’ en ‘Uncaged’) nog wel eens opduikt.
Ook verder wordt de Opeth kaart nog regelmatig uitgespeeld, maar zonder dat het storend wordt. Daarbij, als je inventieve progressieve deathmetal wilt spelen, komt de naam van Opeth logischerwijs altijd wel ergens om de hoek kijken. Daarbij zijn er natuurlijk wel verschillen en hangt bijvoorbeeld een nummer als ‘Exile’ aan elkaar van de ingehouden agressie. Het is een prachtige ‘wakkerschudder’ halverwege het album, maar hier ook weer Opethiaans gitaargejank en wat elektrische piano tegen het einde. Ook ‘Nomad’ doet een agressieve duit in het zakje, inclusief de benodigde breakdowns.
Na een rustig intermezzo vervolgt het album met het ingehouden, lieflijk klinkende bijna geheel clean gezongen ‘Closure’. Het is gedurfd om dit na een paar stevige deathmetaltracks te plaatsen en er zijn maar weinig bands bij wie dit natuurlijk overkomt (we weten inmiddels wel wie), maar ook Xeno komt er glansrijk mee weg. De plaat wordt afgesloten met het titelnummer. Dit dertien minuten klokkende epos bevat alles wat Xeno zo aantrekkelijk maakt en de track springt dan ook werkelijk alle kanten op.
Sojourn is een waanzinnig goed album van het zestal uit Middelburg. Meer dan een uur lang houden plechtstatige melodieën, uitgekiende avontuurlijke zang en vurige deathmetal je in een wurgende greep. Zonder twijfel een van de beste metalplaten die ons landje de laatste tijd heeft voortgebracht.
Plan_D - Lopende Zaken Plan_D is de naam van de huidige muzikale uitlaatklep van Bert Hermelink....
Memories Of Old - The Zeramin Game Symfonische powermetal die voor de verandering nu eens niet uit Italië,...