2021-02-21
Hoe goed kan straatmuziek over komen als deze in een geluidsstudio wordt opgenomen? Dat is de vraag die het trio Las Lloronas (“de huilers”) zichzelf stelde. Met behulp van crowdfunding en Muziekpublique, die zich inzet om artiesten uit de omgeving van Brussel te promoten, kwam hun album Soaked tot stand. Het is hen te doen om een “gedeelde ervaring waarbij muzikanten en luisteraars doordrenkt (soaked) worden door een intense belevenis die tot diep in ons binnenste doordringt.”Het trio bestaat uit drie jonge vrouwen die elkaar leerden kennen tijdens hun studie in Maastricht en al snel samen in Brussel gingen wonen om muziek te maken. Het is een internationaal gezelschap: Amber in ’t Veld (gitaar, zang) is Nederlandse en groeide op in Spanje; Sura Solomon (accordeon, ukelele, zang) is een Amerikaanse met de Belgische nationaliteit en Marieke Werner (clarinet, zang) is een Brusselse van Duitse afkomst. Dat vertaalt zich in het feit dat er in verschillende talen gezongen wordt (Engels, Spaans, Frans, Arabisch en Hebreeuws).
Op hun debuut komen allerlei verschillende muziekstijlen langs: van hiphop en blues, tot Spaanse folk en Jiddisch klezmer. Zelf verkondigen ze dat zij geïnspireerd zijn door volksmuziek waar, in hun eigen woorden, “passie belangrijker is dan vaardigheid, waar muziek zowel catharsis als feest is.” De boodschap van feminisme en verdraagzaamheid wordt veelal gebracht in de vorm van slam poëzie, waarbij korte, directe teksten in verschillende talen naar de luisteraar worden gesmeten.
En daar wringt ‘m ook de schoen: deze moderne vorm van spoken word poëzie zorgt eerder voor een hinderlijke onderbreking, dan dat het wat toevoegt. Wat zeker niet meehelpt is dat het veelal in een andere taal wordt gedaan dan waarin de rest van het nummer gezongen wordt. Dat begint al direct bij opener ‘Làgrimas’. Het nummer gaat over hoe we in het dagelijks leven vaak een masker op hebben om onze emoties te verbergen. Dit wordt in het Spaans gezongen, met een Frans tussenstuk. Datzelfde wordt toegepast op ‘Bien Sages’ en ‘Me Confio’. Op het mooiste nummer van het album, ‘Prayer’, waar de akoestische gitaar en klarinet de samenzang in het Hebreeuws heel mooi combineert, is ook hier weer de slam poëzie de storende factor.
Verwacht daarbij ook geen briljante teksten; zoals ‘Bodies’ illustreert met “You are the norm, you conform to my standards of safety”. Hier klinkt het te geforceerd en op ‘Seasick’ weer te simpel: “Is it me/ in the sea/of the people surrounding me”. Dat is jammer, aangezien het geheel dan ook de kleine pareltjes overschaduwd. ‘Bukra’, wat gaat over schaamte, onrust en hoop in het zogenaamde ‘Heilige Land’; het a capella gezongen ‘Maria La Portuguesa’ en het volledig instrumentale ‘Strange Growth’ zijn de moeite waard.
Soaked maakt duidelijk dat de dames teveel willen. In verschillende talen door elkaar zingen is tot daar aan toe - en als straattheater zal dit ongetwijfeld vermakelijk zijn- maar op plaat pakt het minder goed uit. Het is beter om niet iets van de straat op te rapen, zeggen ouders vaak tegen hun kinderen. Waarvan akte.
Palberta - Palberta 5000 Palberta is een damestrio uit NYC dat sinds 2014 aan de weg timmert. De...
Sleeper And Snake - Fresco Shed Houd je van saxofoongeluiden en piepende wekkers? Dan zit je met het lo-fi...