Dream Theater werd in 1986 opgericht door gitarist John Petrucci, bassist John Myung en drummer Mike Portnoy, terwijl zij studeerden aan de Berklee College of Music in Boston. Al snel rekruteerden zij Kevin Moore op keyboards; inmiddels is hij vervangen door Jordan Rudess. Na het verslinden van verschillende zangers neemt (Kevin) James Labrie vanaf 1991 de vocalen voor zijn rekening. In 2010 verliet medeoprichter Portnoy de band; diens plaats is overgenomen door Mike Mangini. Deze bezettingswissel en de toenemende kritiek op de zang van de inmiddels 57 jaar oude Labrie splijt de fanbase in tweeën.
Als neutrale luisteraar zal je dat ontgaan: wanneer je opener ‘Untethered Angel’ beluistert hoor je een vijftal muzikanten die weten hoe je een publiek vermaakt. Deze vijf zijn zo goed op elkaar ingespeeld, dat je plezierig verrast wordt door de vele tempowisselingen in de ellenlange nummers. Dat Mangini geen kramp in zijn benen krijgt na ‘A Nightmare To Remember’ mag gerust een wonder genoemd worden. Het bombastische ’Fall Into The Light’, compleet met een orgelsolo waar Keith Emerson zijn vingers bij zou aflikken, zorgt ervoor dat het publiek uit volle borst meezingt. Het eerste gedeelte wordt afgesloten met het perfect uitgevoerde ‘Barstool Warrior’ en het ietwat rommelige ‘Pale Blue Dot’.
Na de pauze is het tijd voor de integrale uitvoering van Metropolis, Pt. 2: Scenes From A Memory. Vooral op de rustige intermezzo’s (‘Regression’ en ‘Through My Words’) rekent Labrie af met zijn criticasters: hij is hier op zijn best. Dat de band het gehele album goed heeft ingestudeerd moge duidelijk zijn: het klinkt perfect. De briljant heldere gitaarsolo’s van Petrucci worden gecomplementeerd door de keyboardklanken van Rudess en de energieke, onvermoeibare drumpartijen van Mangini. Al zullen die-hard fans verwijzen naar Live Scenes From New York [2000] toen het album voor het eerst integraal live werd vertolkt. Het valt niet te ontkennen dat je hier een band hoort op de toppen van haar kunnen.
Dream Theater weet hun Magnum Opus uitermate strak op het podium te vertolken, al heeft het door de jaren heen iets aan rauwheid ingeboet ten opzichte van het origineel. Of het daarmee de fans van het eerste uur overtuigt is de vraag; voor prog-metalfans is het gewoon weer heerlijk om een band zo goed live te horen spelen.
Juan Juan - New Mexico Juan Juan is het alter ego van Gertjan van de Geer. Zijn op een vier sporen...
mxmtoon - Dusk Mxmtoon is een combinatie van haar naam (Maia) en een verwijzing naar haar...