2021-04-13
The Smashing Pumpkins is wereldwijd een van de meest succesvolle bands van de jaren ‘90. Met albums als Siamese Dream (1993) en Mellon Collie And The Infinite Sadness (1995) op zak ging de band kort na de eeuwwisseling echter ten onder aan het eigen succes; of eigenlijk juist het wegvallen daarvan. Sinds 2007 is zanger/gitarist/bandleider Billy Corgan bezig om de hoogtijdagen een passend vervolg te geven, maar op het redelijk goed ontvangenOceania (2012) na is dat nauwelijks gelukt. Het laatste wapenfeit is dubbelaar CYR en ook dat album weet ons niet bij de strot te grijpen. En wie (tegen beter weten in) hoopt dat met dit album de sound uit de jaren ‘90 weer opgezocht wordt, komt er bij opener 'The Colour Of Love' gelijk achter dat dit deze ronde niet gaat gebeuren. Het nummer klinkt nog het meest als een toegankelijk Editors-nummer, wat niet eens verkeerd is. Nou siert het Billy sowieso dat hij altijd zijn eigen plan trekt en voor deze plaat gewoon vol inzet op de synthesizers, maar het ontbreekt Cyr aan creativiteit, spelplezier en een geluid dat weet te boeien.
Zo lijken de nummers enorm op elkaar, waardoor je eigenlijk na een vijftal nummers wel genoeg gehoord hebt. Wat jammer is, want nummers als ‘Purple Blood’, ‘Black Forest, Black Hills’ en ‘Adrennalynne’ zijn op zich niet slecht. Door het gebrek aan variatie gaat het album in zijn geheel echter snel vervelen. Tel daarbij op dat het dubbelalbum twintig nummers telt: dat is in dit geval gewoon te lang. Als Billy ervoor had gekozen een album van tien, elf nummers uit te brengen, dan was het geheel al veel beter te behappen en was het gevoelsmatig waarschijnlijk gevarieerder geweest.
Zoals bij wel meer ‘90s bands het geval is, zijn er ook voor The Smashing Pumpkins twee soorten fans: de fans waarbij het enkel gaat om het legendarische werk van weleer, en de fans die de band nog altijd een warm hart toedragen. Die eerste groep mag, net als de gemiddelde luisteraar, CYR gerust overslaan. Die echte fans, die misschien wel dankzij het recente werk van de Pumpkins zijn gaan houden, weten precies wat ze van de huidige Billy Corgan mogen verwachten. Maar ook voor hen geldt: het is moeilijk om het album aan te raden met een alternatief als Oceania in het achterhoofd.
Voivod - Lost Machine - LiveEchte doorzetters zijn het, de mannen van het Canadese Voivod . Bijna...
Boris & Merzbow - 2R0I2P0 Het Japanse Boris is ongrijpbaar. De muziek van het trio stuitert per album...