2021-01-27
156/Silence is pas sinds 2015 bezig en weet deze hardcore/metal-formatie nu al goed voet op aarde te krijgen. Iets wat ze een plekje heeft opgeleverd in het roster van SharpTone Records, een label dat grote namen als Crystal Lake, We Came As Romans en Emmure huisvest. En dat is niet voor niets. Op ingenieuze wijze smelten ze verschillende invloeden samen en smeden ze daar ze hun eigen sound mee. Dat werkte op het debuut Undercover Scumbag uit 2018 al goed en dus trekken ze dat verder door naar nieuwe release Irrational Pull.Die eerder benoemde verschillende invloeden schieten telkens door het hoofd bij het beluisteren van dit album. Het heeft de intensiteit en het lompe van Emmure, het chaotische van een Knocked Loose, de brute elementen van bands als Jesus Piece of Nasty, maar eveneens de veelzijdigheid van een act als Code Orange. En toch staat het volledig op zichzelf. Het is lomp, vuig en bruut en doet nooit wat je verwacht.
Dat maken ze meteen duidelijk met openingstrack ‘High Dive In A Low Well’. Het begint met een schel gitaargeluid, maar het duurt nog eventjes voordat de pleuris echt los barst. Frontman Jack Murray mijmert hier eerst zelf eerst nog wat overheen. Dat klinkt misschien wat oneerbiedig, maar het is een manier van zingen waarbij hij in zichzelf lijkt te praten en daardoor nogal verloren klinkt. Een techniek die vaker terugkomt en de dynamiek versterkt als ze met het gitaarspel weer flink van leer trekken. Dit doseert de intensiteit op gepaste wijze en wordt zo nergens te veel van het goede.
Datzelfde trucje vertaalt zich ook naar het gitaarspel, dat soms tegen de richting in lijkt te spelen. In dat opzicht is een vergelijking met Korn nog niet zo heel vreemd. Gitaren die knarsen, kraken, wrikken, gillen: het kan allemaal zoals dan bijvoorbeeld te horen is op ‘God’s Departure’ of ‘Conflict of Interest’. Een vleugje black metal wordt toegepast op ‘Taste Of Ashes’, terwijl ‘Lost Visuals’ met een jazzy sound weer iets weg heeft van The Dillinger Escape Plan ten tijde van Calculating Infinity.
Irrational Pull gaat werkelijk alle kanten op en de enige vorm van catchy hook zul je vinden in de titeltrack. Waar dan overigens weer op creatieve wijze met verwachtingen wordt omgegaan. Daar waar je een breakdown verwacht, komt een duivels baslijntje. Daar waar je een helse schreeuw verwacht, komt die eerder genoemde mijmerzang om de hoek. Het werkt ontzettend goed en prikkelt op alle mogelijke manieren om de woonkamer te slopen. De breakdown, als deze eenmaal arriveert, is intens.
Dat dit album op zichzelf al geweldig te noemen is, staat vast. Dus dat er een deluxe editie van te krijgen is met drie extra nummers, waaronder de Alice In Chains-cover van ‘Them Bones’ maakt het feest compleet. Kortom, ben je op zoek naar de volgende stap in de evolutie van metalcore dan wel chaotic hardcore? Zoek dan niet verder en laat je binnen hengelen door deze Irrational Pull.
Red City Radio - ParadiseEven terugspoelen in de tijd? Laten we naar 2011 gaan, als Red City Radio...
Viagra Boys - Welfare Jazz Wie de Viagra Boys live heeft gezien, zal het niet snel vergeten. De...