2021-03-10
Met het predicaat van Best Sound of 2020 van de BBC en de Rising Star prijs van de Brit Awards op zak, lijken de sterren gunstig te staan voor Celeste Epiphany Waite. Doe daar nog een Golden Globe en een Oscar nominatie bij en een wereldster lijkt geboren. Na wat eerder verschenen singles verschijnt, na enige vertraging, haar debuutalbum. Dat is toch het wapenfeit waar het uiteindelijk om draait. Kan zij al die accolades, die over haar heen zijn uitgestrooid, waarmaken?Celeste ontpopt zich op Not Your Muse als een muzikale kameleon: zij weet haar stem zo goed aan de muziek aan te passen dat het net lijkt alsof Adele de eerste vijf nummers zingt. Mede hierdoor zal Celeste weinig fout kunnen doen bij het grote luisterpubliek. Daarnaast is de opbouw van het album voortreffelijk. Opent het nog rustig met ‘Ideal Woman’, waar zij een vuistje balt in de naam van het feminisme (“May not be your ideal woman/…/Please don't mistake me for somebody who cares”), al snel wordt het tempo opgevoerd met het meedeinende ‘Tonight, Tonight’. Zij houdt dit vast tot en met ‘Tell Me Something I Don’t Know’. Hierna begeleidt zij zichzelf met een akoestische gitaar in ‘Not Your Muse’, waar zij duidelijk maakt niet zomaar een product te zijn van de muziekindustrie ( “Decorate me, adore me, baby/But I can't be owned/It's not part of my design”). Het lijkt in strijd te zijn met haar keuze om te klinken als de meest populaire zangeres van de afgelopen tijd.
De titletrack dient enkel als overgangsnummer, voordat zij twee tracks in de zangstijl van Amy Winehouse vertolkt. Als ‘Beloved’ al herkenbaar klinkt, opvolger ‘Love Is Back’ lijkt zo van Back To Black geplukt te zijn. Daar kunnen de vocale uithalen op het einde van beide nummers weinig aan veranderen. Het lukt haar sporadisch om een eigen klankkleur te laten horen; als dat wel lukt blijkt die uitermate geschikt te zijn voor de soulpop die het album rijk is. Wat opvalt is de natuurlijke heesheid van haar stem die haar tegelijkertijd ook in de weg zit. Luister maar naar de doorbraaksingle ‘Strange’, waar deze haar bereik naar de hoge tonen verdoezelt. Haar stem kan daarnaast ook zowel breekbaar (het prachtige ‘A Kiss”) als energiek overkomen (de superhit ‘Stop This Flame’ - wat niet voor niets de trailer is bij een voetbalprogramma).
Toegegeven, het album klinkt lekker in het gehoor en laat een scala aan populaire stijlen horen, maar om de prestigieuze naam Sound of 2020 waar te maken, moet je ook met iets origineels komen. Doordat dit hier mist is het album niet meer dan een degelijk debuut, waarbij je Celeste alleen herinnert als die jongedame met dat vele kroeshaar. Hopelijk biedt de opvolger wat meer inzicht in haar muzikale talent.
Blanck Mass - In FerneauxHet komt zelden voor dat een album je zo bij de strot grijpt, zonder dat je...
Blue Sands - Flowers Made Of Clay Zou het niet lekker zijn als je je naam naar je stemming kon aanpassen? Of...