2021-05-07
Toen Pinegrove hoorde dat het huis dat zij ooit hadden omgetoverd tot opnamestudio werd verkocht, wilde de band op gepaste wijze afscheid nemen. Om nog eenmaal de magie van deze locatie op te snuiven besloten zij met oudleden en de vaders van oprichters Evan Stephens Hall en Zack Levine, zoveel mogelijk liedjes op te nemen. De band heeft de tijd en ruimte goed benut: naast een album met 21 nummers, is gelijktijdig ook een film uitgebracht. Allebei met dezelfde naam: Amperland, NY, het koosnaampje dat zij deze New Yorkse woning gaven.Het album laat zich ook zonder het zien van de film goed beluisteren, al mis je dan enige subtiliteiten die met name de fans van de band zulen interesseren. Het zal hen niet gaan om het verhaal van twee heren die ontsnapt zijn uit de jaren twintig, zoekend naar hun vermiste mascotte Lincoln Rothko. Het zal hen wel gaan om de details, zoals de terugkerende kleuren die de twee hier opgenomen albums vertegenwoordigen (blauw voor Skylight [2017], geel voor Marigold[2020]). Hoofdzaak blijft uiteraard om de band oude en met name de nieuwe nummers te zien spelen, aangezien zij vorig jaar niet meer aan toeren toekwamen.
Je zou zeggen, dan is een concertfilm - want dat is het toch- een goed idee om hun volgers (Pinenuts genoemd) een plezier te doen. Als je weet dat het geheel al in 2019 is opgenomen – dus nog voordat Marigold überhaupt verkrijgbaar was- , is er eerder sprake van een gelukkige samenloop van omstandigheden. En gelukkig is het juiste woord hier: de band heeft het erg naar hun zin. Interessant genoeg wordt dat nog het beste weergegeven door ‘Morningtime’, een nummer dat origineel hier niet werd opgenomen. Het plezier en dan met name de prachtige gitaarsolo laat de band op zijn best horen.
De überfans zullen concertfavorieten zoals ‘Aphasia’ en ‘Old Friends’ missen, maar die krijgen wel hele mooie versies van ‘The Metronome’, ‘Intrepid’ en ‘On Jet Lag’ ervoor terug. Om nog maar te zwijgen over het trio ‘Sunday’, ‘Alcove’ en ‘Thanksgiving’, waar zij ons de juiste dosis akoestische folk en country-rock weten toe te dienen. Wellicht komt het ook door de setting, waardoor het wat ruiger en minder gelikt klinkt. Dat niet alles even goed uitpakt laat ‘Peeling Off The Bark’ horen, wat net iets te complex voor de band blijkt om live goed uit de verf te komen. Of waren het de herinneringen die in de ruimte zijn blijven hangen, die de band op dat moment in zijn greep hield?
Emotioneel afscheid nemen is de emo-countryrockband Pinegrove wel toevertrouwd, al hoeft de nieuwe huiseigenaar zich geen zorgen te maken: zij speelden het dak er niet af. Dat was ook hun bedoeling niet; zij hebben hun favorieten een eigen plekje in Amperland gegegeven. Disclaimer: het album in cd-uitvoering is wel wat lang en het kost enige moeite om de hele rit uit te zitten. Het dubbelalbum op vinyl is een betere optie: zoveel moois verdient ook af en toe een pauze.
Flock Of Dimes - Head Of RosesBen je van plan om een lome, beetje druggy zomer te gaan beleven? Mooi, dan...
WÖR - About Towers Ooit weleens afgevraagd hoe je vroeger kennis kon nemen van nieuwe, populaire...