Niet dat dat erg is, he. En bovendien zijn bij die boude stelling gelijk weer kanttekeningen bij te plaatsen. Met name ‘Price Of Blue’ is een toegankelijke, zwoele track met vleugjes americana. En ook de opvolger ‘Two’ is van een meer poppy kaliber.
Daar staat tegenover dat Wasner zich ook wel eens lekker te buiten wil gaan aan soundscapes. Meer dan op haar vorige plaat If You See Me, Say Yes. Daar zaten duidelijk commerciële kantjes aan. Die zijn er zorgvuldig afgevijld, en stiekem kunnen we dat alleen maar toejuichen. Het levert namelijk hele mooie liedjes op, die echter lastig te vatten zijn. En enkele totale misperen.
Zo is het saaie ‘2 Heads’ een mislukte opener, zeker omdat Wasner daarna even haar meer toegankelijke kant laat horen. Het is een lesje ‘hoe schrik je de luisteraar af’. ‘Hard Way’ daarentegen is echter een moeilijk liedje wat vrijt met Bon Iver. Hou je van of niet, maar het is wel interessant.
Bovendien klinkt in dit liedje een soort elektrisch rateltje door. Het is een stukje houvast op Head Of Roses, waar dit soort freubeltjes in de achtergrond vaker door hele tracks te horen zijn. Ze maken van popliedjes en ballads meer gelaagde thema’s, en lijken de lijm waardoor het album overeind blijft. Want, en dat is gelijk het grootste minpunt, Wasner probeert wel erg veel stijlen uit. Van pianoballads tot indiepop en van het al genoemde americana tot elektronische shoegaze.
Zo kan het ook zijn dat je na een luisterbeurt van Head Of Roses eigenlijk vertwijfelt opkijkt met de vraag waar je eigenlijk naar hebt geluisterd. Een laatste tip: luister dan even terug naar het prachtige ‘Awake For The Sunrise’. Een rauw gezongen, maar toch wat zwevende en filosofische ballad, die subliem opbouwt naar een perfecte soundtrack voor een zomeravondje vol melancholiek.
The Notwist - Vertigo DaysMet een oeuvre van acht albums heeft de Duitse band The Notwist inmiddels...
Pinegrove - Amperland, NY Toen Pinegrove hoorde dat het huis dat zij ooit hadden omgetoverd tot...