2021-04-23
Als er een hiernamaals is, dan zit Alan Bermowitz zich waarschijnlijk te verkneukelen van trots over zijn recentste stunt om schijnbaar vanuit de dood te herrijzen. Figuurlijk wel te verstaan, in de vorm van zijn alter ego Alan Vega, de Ghost Rider. Wat zou die man, die ons bijna zijn hele leven deed geloven tien jaar jonger te zijn, er voor over hebben gehad om onsterfelijk te worden? Een goed album achterhouden om postuum nieuw succes te kunnen hebben? Een easteregg verstoppen in zijn audio archief? Of moeten we de komst van het ‘nieuwe’ album Mutator meer zien als het duet tussen Michael Jackson en Justin Timberlake ‘Love Never Felt So Good’? Een paar zorgvuldig afgestofte vocals, voorzien van een nieuwe track? Een macaber voodoo ritueel waarmee de doden tot leven worden gewekt.Hoe dan ook, Sacred Bones heeft zich met behulp van weduwe Liz Lamere toegang tot de ‘Vega Vault’ verschaft. Daaruit hebben zij het ‘verloren gewaande’ album Mutator opgedolven, opgepoetst en uitgebracht. Het is de vraag of het motief daarvoor puur artistiek is, of dat het een centenkwestie is. De ene kluis die de andere vult. Er is meestal een goede reden dat werk niet eerder is uitgebracht. Alle mythische verhalen ten spijt, gaat het vaak over b-side material. Alleen een luisterbeurt zal uitsluitsel kunnen geven.
De opnames van Mutator zijn uit de periode na het album Dujang Prang [1995] dat hij met echtgenote Liz Lamere maakte, en voor Re-Up [1999] met Lydia Lunch en Genesis P-Orridge. Er staan acht tracks op met korte titels die niet hadden misstaan als albumtitels van J.G. Thirlwell (Foetus). In de intro ‘Trinity’ wordt de heilige drie-eenheid aangeroepen, waarmee de herrijzenis ironisch genoeg benadrukt wordt. Met het eerste echte nummer ‘Fist’ herkennen we direct de vertrouwde sound van Vega. Een militante drumloop, monotone synthesizerbegeleiding en daarover het half gezongen, half gesproken proza. De urgentie en waanzin die hij eind jaren zeventig nog uitstraalde, was halverwege de jaren negentig al verdwenen. Bij deze stem komt een beeld naar voren van een vadsige, uitgebluste rocker met een t-shirt vol vlekken. Als ‘Samuari’ wordt ingezet met een soort cheesy keyboarddeuntje, gaat het mis. Zodra Vega daar dan overheen begint te raaskallen, krijg je het gevoel dat je naar een verborgen opname van Donald Trump zit te luisteren. Tenenkrommend. ‘Nike Soldier’ is het enige nummer dat nog in de buurt komt van de hoogtijdagen, en is begrijpelijk als teaser uitgebracht. De rest haalt het echter bij lange na niet.
Niet alle kluizen bevatten goud. Het werk van Vega dat postuum wordt uitgebracht zal de echte fans kunnen bekoren. Voor de verzamelaar is het natuurlijk een must om de collectie compleet te krijgen. De rest van de wereld kan deze beter links laten liggen. Alan Vega is een trendsetter die – zonder het te beseffen – bij de start van zijn carrière zijn beste werk maakte. Samen met Martin Rev maakte hij als Suicide werk dat een gigantische invloed heeft gehad op de ontwikkeling van post-punk en elektronische muziek. Laten we hem daarvoor eeuwig dankbaar zijn en vooral daarvan blijven genieten.
Chad VanGaalen - World`s Most Stressed Out GardenerDe eigenzinnige Canadese kluizenaar Chad VanGaalen knutselt normaal...
The Notwist - Vertigo Days Met een oeuvre van acht albums heeft de Duitse band The Notwist inmiddels...