2021-06-02
Als bandlid tegelijkertijd een liefdesrelatie hebben met de bandleider, kan zo zijn voordelen hebben. Luke Winslow-King, een bluesman uit New Orleans, en Esther Rose konden hun privézaken en het werk als muzikant al geruime tijd nauwelijks gescheiden houden, maar waren op deze manier in ieder geval nooit zonder elkaar. De samenwerking was vruchtbaar, de rootsmuziek bleek in de smaak te vallen bij zowel publiek als pers en ook de wereldwijde tournees met Pokey LaFarge waren een groot succes. Als voorprogramma bij Jack White, een goede vriend van Winslow-King, bereik je bovendien een groot publiek. Helaas hield het huwelijk maar nauwelijks twee jaar stand en ook de muzikale wegen scheidden zich. Winslow-King besefte bovendien dat zijn muziek nooit meer hetzelfde zou zijn en besloot om een andere muzikale koers te volgen. Hij leverde met I’m Glad Trouble Don’t Last Always vervolgens zijn beste en meest persoonlijke album af.Voor Esther Rose betekende dit eveneens een nieuwe start, maar deze keer stond zij er helemaal alleen voor. Met zelfgeschreven liedjes over haar jeugd en ervaringen uit het dagelijkse leven maakte zij enkele albums die in de country-kringen op een redelijke ontvangst konden rekenen. De invloeden van Patsy Cline en Hank Williams waren nooit ver weg, maar de echte doorleefde snik, die zo onlosmakelijk met het genre verbonden is, ontbrak meestal.
Nu is er How Many Times en weer heeft de liefde zich van zijn slechtste kant laten zien. Het is een steeds terugkerend thema op het album en dat heeft logischerwijs gevolgen gekregen voor de algehele sfeer. Ellende brengt dikwijls meer intensiteit met zich mee, maar in het geval van Rose lijkt het slechts verlammend te werken. Al in de openingstrack ligt de verleiding van pijnstillende medicatie op de loer. Aan zelfmedelijden is er geen gebrek, zo ook in het met hartzeer vervulde ‘Songs Remain’, en de nasleep heeft vast en zeker meer impact gekregen op haar muziek dan zij aanvankelijk had gedacht. Gelukkig waren daar in New Orleans de vrienden van The Deslondes in de buurt die haar van de straat hebben opgepikt. Helaas zijn zelfs zij er niet in geslaagd om Rose weer bij de les te krijgen. Het opbeurende ‘Mountaintop’ blijkt slechts een incident. In plaats daarvan laten zij zich meesleuren in de golven van liefdesverdriet en eenzaamheid, zoals in het met treurige viool gespeelde ‘Are You Out There’ en het prachtige ‘When You Go’ waarin de zangeres de emoties op een geweldige manier onder controle heeft, terwijl The Deslondes haar met veel gevoel begeleiden. Normaal gesproken zou de country in zo’n situatie van blues worden voorzien, maar op ‘How Many Times’ heeft er een samensmelting van folk en akoestische pop plaatsgevonden. Overigens wel met viool en pedal steel, waardoor het ruwe randje behouden blijft. Daarmee is er dus een stijlverandering ontstaan en dat is voor de fans van het eerste uur misschien wel even schrikken.
In tegenstelling tot haar voormalige echtgenoot is Esther Rose er na een grote teleurstelling op relationeel vlak nog niet in geslaagd om zichzelf muzikaal te overtreffen. Kwestie van tijd.
Fruit Bats - The Pet ParadeHet klinkt als een weerziensbegroeting na een lange periode waarin albums...
Chad VanGaalen - World`s Most Stressed Out Gardener De eigenzinnige Canadese kluizenaar Chad VanGaalen knutselt normaal...