2021-06-22
Ondanks dat de Amerikaanse band Citizen al zo’n tien jaar aan hun weg timmert, worden de drie mannen nog altijd voornamelijk binnen de emo scene op hun waarde geschat. Terwijl het geluid van de band zich steeds moeilijker in een hokje laat plaatsen, en de band zich steeds minder laat leiden door de lijnen van de verschillende genres, is het grotere, bredere publiek nog altijd niet bereikt. Maar wat niet is, kan nog komen, natuurlijk. Ondertussen ontwikkelen de heren zich en zijn ze inmiddels toe aan hun vierde album dat opgenomen werd in een omgebouwde garage.Uiteindelijk worden we allemaal volwassen, toch? Het is Citizen ook overkomen. Daar waar de band eerst voornamelijk veel herrie maakte, lijken ze nu meer ingetogen. Ergens is er nog wel een vleugje puberteitspunk hoorbaar en de post-hardcore invloeden zijn hier en daar nog aanwezig, maar op dit niveau kan er niet meer gesproken worden van ware rebellie, het komt niet meer verder dan slechts een beetje stampvoeten. Het echte afzetten tegen de maatschappij lijkt iets te zijn waar Citizen overheen gegroeid is. Eerder leek het aantal decibel een prominentere plek in te nemen dan de boodschap die onder verpakt zat, maar dat lijkt op Life In Your Glass World niet meer het geval te zijn.
Tegenstrijdig is een track als ‘I Want To Kill You’ waarop zanger Matt Kerekes zingt dat zijn longen zich vullen met water, en hij zich afvraagt of hij gered wordt. Terwijl de titel juist doet vermoeden dat hij de moordlustige in dit verhaal is. Ook staan het muzikale en tekstuele aspect haaks op elkaar. Kerekes zingt dat alles hem vermoeit, en zelfs het woord ”tiring” wordt vocaal onderstreept. Van enig gebrek aan energie is muzikaal echter weinig te merken. Het raadsel is echter ook hoe Kerekes zichzelf als slachtoffer kan neerzetten, met het leed van de wereld op zijn schouders, terwijl hij ook teksten als ”When my hands are around your neck, you should blame yourself for it” van zijn tong laat rollen.
‘Fight Beat’ is zo’n track waarvan je je af kunt vragen welke boodschap de mannen nu precies uit willen dragen. Het ietwat matte geluid vormt een schril contrast met de strijdlustige teksten. Het lijken haast de laatste stuiptrekkingen van hun ruigere, meer rebelse periode. En van deze stuipen is op ‘Winter Buds’, richting het eind van het album weinig meer te horen. Hier is het pure nostalgie dat de klok slaat. Vol weemoed kijkt zanger Kerekes naar zijn thuis, of zoals hij het bezingt ”Through my windows lies my heaven”. Dit lijkt dan ook de ballad van het album te zijn want met nostalgie moet je natuurlijk voorzichtig omgaan.
De hoogtijdagen van het emo tijdperk liggen inmiddels achter ons. En wellicht zijn de mannen van Citizen er zelf ook enigszins overheen gegroeid, of hebben zij bewust een switch gemaakt naar een meer toegankelijk, en tegelijkertijd commercieel geluid. Uiteindelijk klinkt Life In Your Glass World als de puberteitsplaat van de nineties kids, nostalgisch, maar daardoor ook gedateerd.
Lael Neale - Acquainted With NightHet heeft Lael Neale zes jaar gekost om een opvolger voor haar debuutalbum...
Fruit Bats - The Pet Parade Het klinkt als een weerziensbegroeting na een lange periode waarin albums...