2021-05-24
Hij is onlangs zestig jaar geworden, maar Ted Horowitz, beter bekend als Popa Chubby, weet nog altijd niet van ophouden. Na de show van 12 maart 2020 in Key West, Florida was er een pandemie nodig om hem een halt toe te roepen en was hij genoodzaakt huiswaarts te keren. Een lange rit van maar liefst 1000 mijlen in zijn Chevy Van gaf hem gelegenheid om goed na te denken hoe het nu verder moest zonder de optredens. Toch ruim veertig jaar lang zijn favoriete tijdverdrijf. Heel soms was er een periode dat er niet gespeeld werd, maar dat was omdat er in de studio gewerkt werd aan nieuw materiaal. Terwijl de wereld in rap tempo op slot ging werkte de blueszanger/gitarist uit New York thuis, geheel geïsoleerd van alles en iedereen, maar met alle apparatuur om zich heen verzameld in zijn eigen Chubbyland Laboratories, aan Tinfoil Hat. Zonder hulp van muzikanten dus ”so I had to use my skills, my balls and my soul”, aldus de muzikant.De turbulente tijd en de maandenlange lockdown hebben duidelijk sporen nagelaten. Gekte, frustratie, woede, verdriet en onbegrip over alles met betrekking tot deze turbulente tijd hebben hem geïnspireerd bij de totstandkoming van dit nieuwe album, dat opgedragen is aan de slachtoffers van het Coronavirus. We zien op de albumhoesfoto een rokende Chubby met mondkapje, zonnebril en met een zelf in elkaar geknutseld hoedje van aluminiumfolie. Alsof hij lijkt te willen zeggen: ”De wereld is gek en ik pas mij slechts aan”. Al snel kwam het besef dat hij met zijn muziek enige vreugde en misschien zelfs ook een sprankeltje hoop teweeg kon brengen bij hen die het moeilijk hebben. De reacties op ‘Can I Call You My Friends?', die hij als eerste online uitbracht, waren zowel overweldigend als veelzeggend en stimuleerde hem om te werken aan nog veel meer materiaal. De inspiratie kwam ook voort uit de onvrede over het beleid van president Trump, maar ook The Black Lives Matter-zaak lieten hem niet onberoerd. Het resultaat van alle emoties die bij de grote man alle kanten op slingerden, zijn terug te vinden in de elf tracks die op Tinfoil Hat terecht zijn gekomen. Stevige bluesrock, gevoelige ballads, diepe soul en zelfs verfrissende reggae zorgen voor verschillende sferen en zeggen duidelijk ook iets over de gemoedstoestand van Chubby die, opgegroeid in de Bronx, toch al het nodige heeft meegemaakt. Het meeste indruk maakt het donkere ‘Another Day In Hell’ waarin hij alle rauwe aspecten van het leven beschrijft of het prachtige, en van akoestische slide-gitaar voorziene ‘1968 Again’ waarin de overeenkomsten worden genoemd van toen en nu en waarin geconcludeerd wordt dat er eigenlijk helemaal niets veranderd is.
Ondanks de serieuze en gevoelige kwesties beschikt Popa Chubby over het vermogen om met de nodige humor een en ander enigszins te relativeren, waardoor het album meerdere gezichten heeft gekregen. Het maakt van Tinfoil Hat een beschouwend, hard confronterend en realistisch album waarin gelukkig ook genoeg ruimte is gecreëerd voor hoop, inspiratie en zelfs liefde. Een bijzonder knappe prestatie van een gecompliceerde ziel in een nog veel complexere tijd.
Jack Poels - IIDe COVID-19 crisis en specifiek de lockdown heeft artiesten gedwongen om op...
Johnny Mastro & Mama's Boys - Elmore James For President New Orleans is ongetwijfeld een van de bekendste steden waar het de oorsprong...