2021-04-17
Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na jaren bij grote bedrijven als Proctor & Gamble te hebben gewerkt, kan Peter Corijn de muziek niet loslaten. Als alter ego Paul Numi wil deze zanger en bassist zich nog een keer laten gelden. Op het prachtig vormgegeven Chimera pakt hij de draad weer op waar hij deze in de jaren tachtig achter zich had gelaten. Toen stond hij met de band Angry Voices in het voorprogramma van TC-Matic, U2 en Echo & the Bunnymen. Met het geluid van toen stelt hij ons de vraag: heeft hij het nog in zich of is het vergane glorie? Over de titel van zijn eerste album sinds jaren is goed nagedacht. Chimera heeft twee betekenissen: enerzijds is het een mythologisch dier, zoals op de hoes staat afgebeeld met de kop van een leeuw, het lichaam van een geit en de staart van een slang. Het dier kon vuur spuwen en had de giftige waterslang Hydra en de hellehond Cerberus als haar broers. In de Griekse oudheid werd zij gezien als een voorteken van onheil: onweer, schipbreuken en natuurrampen zouden door haar worden gecreëerd. Dit komt terug op het dubbelzinnige ‘A Square Peg (For A Round Hole) met “We are ships without anchor/Helpless in the wind/never at peace”).
Anderzijds is het ook een benaming voor een niet te realiseren droom, wat in zijn wereld duidt op een onmogelijke terugkeer naar een geliefde. Hij bezingt dit nog het duidelijkst op ‘Still’ (“My clinging to things/…/Still, I never lose hope”), maar ook ‘Who Am I Living For’ zegt in deze genoeg. Op het grootste gedeelte van het album zingt hij deze geliefde toe, wat al begint op ‘The Sparkle’ (“Of the sparkle in my life/…/When the flames were doused, I was extinguished as well”). Het is te hopen voor hem dat deze vrouw het album ook (zo) beluisterd.
Zij zal dan ook de oude new wave sound voor lief moeten nemen. Paul Numi heeft namelijk letterlijk zijn muzikale leventje weer opgepakt waar hij ooit gestopt is. Aan kwaliteit ligt het niet; hij heeft zich omringd met een degelijke band bestaande uit oudgedienden van Clouseau (gitarist Eric Melaerts, bassist Vincent Pierens en drummer Herre Crambré). Helaas zijn de nummers niet sterk genoeg om een terugkeer naar deze periode te rechtvaardigen. Zelfs producer Ronald Vanhuffel (Bløf, Snow Patrol) kan dit monster van nostalgie niet keren.
Mogwai - As The Love ContinuesOp 18 maart 1996 verscheen de eerste single van de Schotse postrockband...
The Woods - Hurricane The Woods is een bluesrockband uit Groningen die voortkomt uit de band...