Mogwai - As The Love Continues Recensie op Podiuminfo

2021-03-29 Op 18 maart 1996 verscheen de eerste single van de Schotse postrockband Mogwai. Vijfentwintig jaar later brengt de band haar tiende album uit, getiteld As The Love Continues. Tien albums in vijfentwintig jaar tijd lijkt wellicht niet zo veel, maar de band maakte daarnaast ook nog zeven soundtracks. Best een hoge productie dus en ook nog eens van een constant hoge kwaliteit. Dat laatste geldt ook weer voor As The Love Continues, waarop de band, binnen haar eigen idioom, een zeer divers palet aan stijlen laat horen.

As The Love Continues werd geproduceerd door Dave Fridman, die ook Rock Action en Every Country’s Sun produceerde. Meteen in de openingstrack, ‘To The Bin My Friend, Tonight We Vacate Earth’, klinken Fridmans kwaliteiten door, want hij heeft deze slepende track een zeer brute, maar ook subtiele productie meegegeven. In de harde passages knalt Mogwai werkelijk uit je speakers, maar tegelijkertijd klinkt de band ook melancholisch. En ook op de rest van As The Love Continues staat de productie als een huis.

‘Here We, Here We, Here We Go Forever’ wordt gedragen door elektronische drums en een spookachtig aandoende synthesizer. Het rustigere ‘Dry Fantasy’, de eerste single van As The Love Continues klinkt filmisch en maakt opnieuw duidelijk waarom Mogwai zo vaak gevraagd wordt om soundtracks te maken. De tweede single, ‘Ritchie Sacramento’, is een uptempo poprocksong, maar dan wel met de Mogwai-twist. Mede door de vocalen doet deze track denken aan ‘Teenage Excorsists’, en vooral ‘Party In The Dark’, al is ‘Ritchie Sacramento’ nog een tandje toegankelijker.

‘Drive The Nail’ is typisch Mogwai, kalme passages, afgewisseld met harde uitbarstingen. ‘Pat Stains’ en de afsluitende track ‘It's What I Want To Do, Mum’ hebben een vergelijkbare opbouw en hoewel de band dit al vijfentwintig jaar doet, verveelt het nog steeds niet. Geen enkele andere band beheerst de hard-zacht dynamiek zo goed als Mogwai. Ook ‘Midnight Flit’ volgt dit stramien, maar deze track wordt opgesierd door strijkers, waardoor hij enigszins uit de toon valt.

In ‘Fuck Off Money’ horen we de meer elektronische kant, zoals die ook sterk naar voren kwam op de ijzersterke soundtrack Atomic. Al ligt de Kraftwerk-invloed er nu net iets minder dik bovenop. ‘Ceiling Granny’ is heel andere koek. Keiharde uptempo rock in de lijn van ‘Batcat’, alleen dan met een melancholisch aandoende melodie.

Mogwai levert met As The Love Continues een plaat af die gekenmerkt wordt door veel variatie. Hierdoor ontbreekt het echter wel een beetje aan coherentie. Waar Rave Tapes en Atomic, de beste Mogwai-platen van de afgelopen tien jaar, beide een zeer kenmerkende sound hebben, schiet de band hier veel verschillende kanten op. Desondanks is As The Love Continues een zeer sterke plaat, die laat horen dat Mogwai na vijfentwintig jaar nog lang niet versleten is.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Mogwai Label:Rock Action Records / PIAS