2007-07-29
Een promopraatje is altijd handig om bij een cd te krijgen. Toegegeven, vaak staat het vol met de meest misplaatste vergelijkingen en lofprijzingen die bij de EO niet zouden misstaan, maar het geeft je toch enige directie als je nog nooit van de band in kwestie gehoord hebt. Zo vertelt de promo van My Dear dat het idee voor het oprichten van New Years Day ontstond toen ieder bandlid door een periode van liefdesverdriet heenging. Tevens is het album in 8 maanden tijd opgenomen in een slaapkamer, heeft men het zelf gefinancierd én geproduceerd. Het resultaat is een album dat “extreem gevarieerd” is, waarbij het belangrijk is om te weten dat het meisje in de band er niet in is gestopt wegens commerciële redenen.Allemaal leuk en aardig, maar hoe klinkt dit geheel nu eigenlijk? Wel, ik ben niet zo heel erg thuis in de radiowereld van tegenwoordig, maar ik meende aanvankelijk de nieuwe single van Avril Lavigne te horen bij het starten van de cd. Ook de rest van het album heeft wel wat weg van Avril’s repertoire. Dat is op zich geen minpunt, zij het dat er hier wel erg veel plagiaat en inspiratieloze nummers aanwezig zijn. Buiten het feit dat je meestal na een seconde of 10 al kunt voorspellen hoe een nummer zich verder uitbreidt, spreekt de rest van het pallet ook niet erg tot de verbeelding. Gitaarpartijen laten geen indruk achter, en ook de ritmesectie is weinig bijzonder. Wat me nog het meest tegenstaat is zangeres Ashley Costello’s inbreng. Naast een behoorlijk monotoon stemgebruik blaat ze de hele cd vol met vrij pathetische teksten. “My compass is your heart that guides me home”, “Your love is my heart disease”, en meer van dat soort gebeuren.
Enfin, My Dear is simpelweg gewoon een vrij vervelende cd geworden. Ik heb hem dan ook in meerdere zittingen moeten luisteren omdat ik er bijna onwel van werd. Het enige pluspuntje dat ik vinden kan is ‘My Sweet Unvalentine‘, wat een vrij catchy nummer is en tenminste enigszins een eigen gezicht heeft. Jammer van de Candlelight teksten. Costello vat het eigenlijk zelf nog redelijk komisch samen: “It’s so pathetic, I make myself sick.”
The Storys - The StorysHet eerste optreden van The Storys was er eentje om nooit te vergeten. Er...
Luka Bloom - Tribe Het is even wennen, dit elfde album van Luka Bloom . Waar zijn albums...