2021-05-06
Het is altijd genieten als je een band hoort op de top van hun kunnen. Dan maakt het genre ook niet uit en dat is in het geval van de Australische band King Gizzard & The Lizard Wizard maar goed ook. Zij draaien hun hand niet om voor wat psychedelische progrock, thrash- en doommetal, funk, blues, pop, jazz of gewoon ordinaire rock. De een zal hun muziek kwalificeren als een chaotische mix van gitaar gedreven muziekstijlen, de ander als een verzameling van alles wat maar met rock te maken heeft. Hoe dan ook, op hun zeventiende album in hun elf jarige bestaan laten zij zichzelf op hun allerbest horen. Gezien het feit dat zij op afstand van elkaar moesten musiceren is dat een wereldprestatie.L.W. is het vervolg op K.G.en is daarmee het derde album in de trilogie Explorations Into Microtonal Tuning, dat begon met Flying Microtonal Banana uit 2017. Voor deze albums stemt de band hun instrumenten zo af dat het net lijkt of zij muziek uit het Midden-Oosten speelt. Om deze ‘microtuning’ voor elkaar te krijgen worden de gitaren en drums gemodificeerd, aangezien deze ‘Westerse’ instrumenten hier niet voor gemaakt zijn. Het effect laat zich het beste beluisteren op ‘Static Electricity’ dat voelt alsof je ergens in een rockfestival tussen zandduinen bent beland. De muzikale grenzen worden verder opgerekt door de ritmes van de congo’s in het toepasselijke ‘East West Link’.
De band weet op het album diverse onderwerpen aan te halen. Zo is daar misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk op ‘Supreme Ascendancy’ (“Satan in a cassock casting black magic/Childhoods tragically ripped from their shaking feet” ). Ook de huidige Covid-situatie ontsnapt niet aan hun aandacht. Op ‘Pleura’ laat de hoofdpersoon zich ontvallen “Cheat me out of living my life?/ I exercise my right to die” . De hoofdrol is echter weggelegd voor de natuur en hoe wij hiermee omgaan. Opener ‘If Not Now, Then When?’ komt ook niet voor niets met “When the forest’s nearly gone/When the hole’s in the ozone/When the bees are gone/If not now, then when?”. De band doet zelf letterlijk een duit in het zakje: per verkocht album wordt een dollar gedoneerd aan Greenfleet, om zo de wilde dieren in Australië te beschermen.
Los van al deze idealistische gedachten weten King Gizzard & The Lizard Wizard de muziek centraal te stellen. Met de bezwerende gitaarklanken op ‘O.N.E.’; de bluesrock op ‘Ataraxia’ en de hypnotische werking van ‘See Me’ weet de band je hun wereld in te trekken en niet meer los te laten. Het afsluitende ‘K.G.L.W.’, waar Oosterse klanken gepaard gaan met zware metal aanslagen, brengt je terug naar een tijd toen je nog niet van deze band gehoord had. Na dit album wil je niet meer terug naar die tijd, maar hunker je naar nog meer van dit moois.
EUT - Party TimeDe Amsterdamse band EUT (vernoemd naar een door hen zelf bedacht...
Jon Batiste - We Are Als het Amerikaanse tijdschrift Time nu een cover zou maken van “Man Of the...