2021-04-15
Wie The Rumjacks enkel kent van de viral hit ‘An Irish Pub Song’, zal zich bij het horen van hun nieuwe release Hestia even achter de oren krabben. En niet vanwege een twijfelachtige kwaliteit, maar omdat er een ander stemgeluid te horen is. Ze hebben met deze release een nieuwe zanger genaamd Mike Rivkees, afkomstig uit Boston. Inderdaad, dezelfde man die als gast al te horen was op de track ‘Bill McKinley’ van het album Saints Preserve Us uit 2018. Hij heeft een iets minder dik accent, maar dat maakt de pret er niet minder om op hun vijfde album. Sterker nog, de band klinkt internationaler dan ooit met leden afkomstig uit werkelijk alle windstreken. Amerikaans, Australisch, Italiaans en Iers bloed; het zit er allemaal in. En dat is een gegeven dat zich naar de muziek vertaalt. Dat wil niet zeggen dat ze nu ineens wereldmuziek zijn gaan maken, gelukkig niet. De basis is en blijft celtic punkrock waarbij ze precies het gat tussen Dropkick Murphys en Flogging Molly opvullen, met alle doedelzakken en Keltische instrumenten van dien.
Twaalf jaar schrijven The Rumjacks al liedjes die je ten tijde van het tweede refrein al mee kunt zingen en dat is op Hestia niet anders. De albumtitel is eveneens de naam van de godin voor huis en haard, waardoor dit album om meerdere redenen als thuiskomen van de band aanvoelt. De energie zit goed, ze brengen een diverse lijst aan nummers die stuk voor stuk nergens als een trucje aanvoelen. Dit in tegenstelling tot het meer recentere werk van bijvoorbeeld Dropkick Murphys.
Dit album voelt als een verademing met een hoop positieve energie van een band die er zin in heeft. Punkrock is de basis en daar waar nodig worden er extra elementen aan toegevoegd. Zo komt de welbekende doedelzak voorbij op ‘Light In My Shadow’ en horen we een Keltische fluit en accordeon op ‘Athens Of The North’. Over het algemeen ligt het tempo hoog, maar weten ze er op het juiste moment het gas af te halen met bijvoorbeeld de semi-akoestische track ‘Rhythm Of Her Name’. Of wat te denken van een reggae passage in ‘Tell Me What Happened’? Het kan allemaal.
Iedere track is een feestje op zichzelf, waarbij er twee nu al de garantie dragen om live de tent op z’n kop te zetten. Ten eerste ‘Sainted Millions’ met het grootse meezingrefrein, waarna je moshpit al kunt voelen door trommelvliezen. En dan is er nog ‘Wanderust’, een speels nummer met hyper energieke ska-lijntjes die door je hoofd blijven stuiteren. Oftewel, je hoeft je geen moment te vervelen met Hestia. Met veertien nummers in 47 minuten is het wel aan de lange kant voor een punkalbum, hoewel dat eigenlijk niet deert omdat de nummers zo lekker en divers in elkaar zitten. Hier kunnen de veteranen van Dropkick en Molly nog wat van leren!
Alice Cooper - Detroit StoriesDe lockdown heeft zo zijn voordelen. Door het wegvallen van zijn live shows...
EUT - Party Time De Amsterdamse band EUT (vernoemd naar een door hen zelf bedacht...