2021-04-30
De naam Witherfall begint steeds meer rond te zingen binnen het Amerikaanse metallandschap. Nu er geen Nevermore meer is en Iced Earth en Demons and Wizards om de bekende redenen uit elkaar zijn gevallen, is het aan Witherfall om het voortouw te nemen. Saillant detail is dat er bij de opnamen van Curse Of Autumn de hulp is ingeroepen van Jon Schaffer, de Iced Earth leider die nu vast zit vanwege de beruchte bestorming van het Capitool. Maar goed dat voorval was natuurlijk ruim na de opnamen en je kunt Witherfall dit zeker niet kwalijk nemen. Gitarist Jake Dreyer, die ook in Iced Earth participeerde, heeft dan ook ruimschoots afstand genomen van het gebeuren. We kunnen ons daarom nu maar beter richten op de muziek op het derde album van Witherfall. De epische metal klinkt op Curse Of Autumn onderhoudend en is hier en daar goed te vergelijken met het werk van Iced Earth en Nevermore. Niet in het minst door de emotionele zang van Joseph Michael die weer eens alles uit de kast haalt.
Het hart van het album wordt gevormd door twee epische stukken: Het prachtig slepende ‘Tempest’ met een absolute hoofdrol voor zanger Joseph Michael en de opvallende jazzy-akoestische stukjes (luister maar eens naar die bas halverwege!). Maar het is natuurlijk het kwartier durende ‘And They All Blew Away’ waarin Witherfall werkelijk alles uit de kast trekt. Michael gaat via zijn ijselijk hoge uithalen naar soms vervaarlijk gegrom en alles er tussen in en de band volgt met diverse tempowisselingen en inventieve riffs en dito sferen. Het is een doordachte compositie die je even op je in moet laten werken.
Voor het zover is opent Witherfall, na een kort intro, het bal furieus met ‘The Last Scar’. De band laat in dit snelle nummer gelijk horen wat het in huis heeft. De vingervlugge gitaarloopjes en duizelingwekkende solo’s van Jake Dreyer doen soms wel wat denken aan die van Michael Romeo van Symphony-X en Joseph Michael gooit daarnaast ook gelijk zijn hele spectrum in de strijd. Na een furieuze opener als dit is het gevaar dat alles daarna minder lijkt, maar niet bij Witherfall, dat verrast met een toegankelijke meezingtrack (‘As I Lie Awake’) en een semiballad in de stijl van Metal Church (‘Another Face’). Hierna wisselt Witherfall weer net zo makkelijk tussen een bijna volledig akoestische track (‘Curse Of Autumn’), een vingerbrekend instrumentaaltje (‘The Unyielding Grip Of Each Passing day’) en furieuze, kwaadaardige metal (‘The Other Side Of Fear’).
Curse Of Autumn zal zonder twijfel de boeken ingaan als een van de beste (progressieve) metalplaten van 2021. Op dit afwisselende album komt alles samen wat dit soort platen zo onweerstaanbaar maakt: afwisseling, muzikaal vernuft en bovenal een verzameling indrukwekkende songs. Wat een verslavend album.
Dr. Lonnie Smith - BreatheIn een knotsgekke tijd als deze, waarin iedere vorm van contact met onze...
Baest - Necro Sapiens Baest begint zo zoetjes aan een gevestigde naam te worden binnen het...