White Of Hope Turning Black komt uit op het welbekende Fullsteam Records, onder andere bekend van Flogging Molly en Gogol Bordello. Het is te zien dat er een professioneel en goed label achter zit. De productie is goed, ook het artwork is dik in orde en het ziet er allemaal puik uit. Hier is duidelijk een professionele band bezig. Hardcore punk is het handelsmerk van No Shame. Geen overbodige toeters en bellen en gewoon op volle gas in een half uurtje er een heel album doorheen jagen. Rustmomenten zijn er niet en de nummers zijn meestal ook vrij eendimensionaal. Vanaf opener ‘Distorted’ zijn de bedoelingen meteen duidelijk. Stevige hardcore met een duidelijke punkinslag.
Gierende gitaren, voorstuwende bas en drums en alles op een enorm tempo. Soms denk je als luisteraar aan de Dropkick Murphy’s, een andere keer lijken oudgedienden uit de hardcore punk, als Agnostic Front, weer met name van invloed te zijn geweest. White Of Hope Turning Black is het soort plaat waar je vooral niet veel woorden aan moet vuil maken. De punk en zeker de hardcore variant ervan is altijd een no-nonsense genre geweest, waarin, de eerlijkheid gebied het te zeggen, vaak matige muzikanten hun emplooi vonden en nog steeds vinden. Dat doet echter niks af aan de oprechtheid ervan.
Zo ook bij No Shame. De zang mist overtuigingskracht en doet op de wat rustigere nummers als ‘Nothing Left To Believe’ zelfs een beetje denken aan de zang van de Levellers. Laatstgenoemd nummer kent zelfs een verfijnd gitaaroutro, dat even getuigd van enig raffinement. Maar in raffinement zit niet de kracht van No Shame. Alle 11 zijn het compacte nummers met een enorme drive, echter kunnen ze niets nieuws toevoegen aan het genre of kunnen ze niet op enig moment verrassen.
Simon (D) - SimonDe uit Duitsland afkomstige Simon woont en werkt al enige jaren in...
Jeff Finlin - Angels in Disguise De in Cleveland, Ohio geboren en tegenwoordig in Colorado wonende Jeff...