2021-09-01
Masayoshi Fujita is een Japanse vibrafonist, percussionist en componist die al heel wat jaren verschillende muziek maakt. Onder zijn eigen naam is dat veelal akoestisch werk; als El Fog elektronische dub. Daarnaast werkt hij veel samen met tijdsgenoten, zoals Jan Jelinek, om geïmproviseerde experimentele muziek te maken. Op Bird Ambience laat hij deze driedeling los en combineert hij voor het eerst al deze stromingen. Hierbij maakt hij voor het eerst gebruik van de marimba, die van hem direct het hoofdpodium krijgt. Er zijn bijrollen voor drums, percussie, synthesizers en allerlei effecten. Zijn vierde solowerk memoreert een afscheid van Berlijn na dertien jaar en luidt tegelijkertijd een nieuw hoofdstuk in. Hij verhuist terug naar Japan waar hij in een eigen studio, omringd door de natuur, vrijelijk kan musiceren. Die natuur komt direct aan bod in de eerste compositie ‘Bird Ambience’. De prachtige ambient klanken laten horen waar Fujita naar verlangt: bossen, waarbij de bomen meewiegen met de wind. De zang van labelgenoot Hatis Noit voegt nog meer beeld toe aan dit tafereel. Dat het helemaal niet goed gaat met de natuur, hoor je vanaf de eerste tonen op ‘Gaia’. Het nummer klinkt verstoord en de zware aanslagen voorspellen weinig goeds. Na ruim twee minuten komt het dan ook tot een verontrustend slotakkoord. Datzelfde gevoel krijg je mee op ‘Thunder’, dat geïnspireerd is door het gedicht You Will Hear Thunder van Anna Akhmatova. De repetitieve drumslagen, aangewakkerd door een drone, laten doorschemeren dat ons slecht weer te wachten staat. Voordat uiteindelijk de distortion de overhand krijgt, moet je een schuilplek gevonden hebben.
Het album biedt niet alleen maar elektronisch gedreven geweld. Subtiliteit viert hoogtij op ‘Anakreon’, waar heel precies de noten worden aangeslagen. Hier hoor je goed hoe Fujita zowel gebruik maakt van stiltes, als hoe hij zachte en harde aanslagen op de marimba het verschil laat maken. Zonder dat we er erg in hebben demonstreert hij hoe het instrument op een muziekstuk ingezet kan worden. Op ‘Cumulonimbus Dream’ en ‘Morroco’ wordt het in verschillende lagen aan ons gepresenteerd, terwijl op ‘Nord Ambient’ het lijkt alsof je zeilt op een tonenbrij.
De drum op ‘Stellar’ luidt een nieuw pad voor de marimba in, waarbij erratische drumslagen de vrijheid geeft aan jazz interpretaties. Doordat het instrument slechts enkele keren wordt getoucheerd, lijkt het hier eerder in de weg te staan dan dat het wat toevoegt. Het instrument is beter geschikt voor vriendelijke, rustgevende muziek, zoals op ‘Pons’ en ’Fabric’. Het laatste nummer zorgt voor een spectaculaire outro, waarbij enkelvoudige aanslagen onder lagen van synthesizers al genoeg zijn om het album naar tevredenheid af te sluiten.
Gebruikmakend van elektronica, waarmee hij ongetwijfeld kennis maakte in in Berlijn, weet Fujita een prachtig sfeeralbum te maken. Doordat de verschillende composities in een bepaalde volgorde zijn geplaatst, zorgt de verscheidenheid er keer op keer voor dat je aangenaam verrast wordt.
Crumb - Ice MeltEr zijn maar weinig bands die zich zelf zo goed kunnen verkopen als het...
Jozef van Wissem / Sqürl - Only Lovers Left Alive De COVID-pandemie heeft, hoe gek dat ook mag klinken, iets positiefs teweeg...