RECENSIE: CHAI - Wink

Chai
recensie cijfer 2021-08-24 Bij een Japanse meidengroep denk je al gauw aan overdreven schattige (Kawaii) jonge dames met gesynchroniseerde danspasjes en bij elkaar passende kleding. Dat is bij CHAI ook zo geweest. Met hun derde album proberen ze dat opgelegde stramien te doorbreken. Het kwartet, bestaande uit de identieke tweeling Mana (keyboards) en Kana (gitaar) en de ritmesectie Yuuki (basgitaar) en Yuna (drums), doen dat met WINK. Het is een album dat gevuld is met nostalgie én een onderliggende boodschap. Zoals de band het ziet: “A person who winks is a person who is free. With this album, we’re winking at you.”

Die onderliggende boodschap komt nergens zo duidelijk naar voren als op ‘ACTION’. Op hun eigen, haast kinderlijke manier, dat weer wel. Om de Black Lives Matter beweging een hart onder de riem te steken is “It’s OK, it’s OK, it’s going to be OK, Action is more than words” wellicht niet de slogan die menigeen op een protestbord zal zetten. Je moet bij deze band dan ook eerder denken aan het opkomen voor jezelf , zoals op ‘END’ met “ Shut up/You go home and cool off “. Ook het omgaan met ‘body shaming’ wordt behandeld: op ‘Maybe Chocolate Chips’ vertelt Yuuki hoe zij omgaat met opmerkingen over haar moedervlekken. Dat doet ze door ze te vergelijken met chocoladeschilfers, maar zegt ze: “I won’t let the dog lick my chocolate chips”.

Eten is voor hen sowieso een favoriet thema. De band ziet voedsel als een symbool van schoonheid en verlangen, maar ook van zelfvertrouwen. Zo is daar ‘Donuts Mind If I Do’ als statement. Op ‘KARAAGE gaan ze nog iets verder en vergelijken ze liefde met een kipgerecht (“Please eat before I cool down / Don’t put too much chili sauce”). Het belang van geur en smaak en de daaraan gelinkte herinneringen komen naar voren op ‘Salty’, (“Salmon rice ball / Salty / Nostalgic / Like now”). Het leuke aan deze nummers is dat zij teruggrijpen op jaren negentig electro-funk, jaren tachtig downtempo R&B, en zelfs jaren zeventig disco. Er is daarnaast een dikke knipoog naar de oorspronkelijke muziek van de eerste generatie videospelletjes op ‘PING PONG’.

Het eerste album van CHAI voor het SUBPOP label telt gastoptredens van Ric Wilson, YMCK en Mndsgn en staat daarmee in de startblokken om het viertal internationaal te laten doorbreken. ‘Nobody Knows We Are Fun’ zingen ze op dit album. Na PINK [2018], PUNK [2019] en nu WINK gaat daarin zeker wat veranderen. Dit is een heerlijk album om even onbevangen alle vrolijkheid in je op te nemen.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:CHAI Label:Subpop
Cover Mudhoney - Every Good Boy Deserves Fudge: 30th Anniversary Deluxe Edition

Mudhoney - Every Good Boy Deserves Fudge: 30th Anniversary...Het promo-exemplaar op vinyl (1991, Glitterhouse) stond al in de platenkast....

Cover The Pine Hill Haints - The Song Companion Of A Lonestar Cowboy

The Pine Hill Haints - The Song Companion Of A Lonestar Cowboy The Pine Hill Haints uit Alabama omschrijft haar muziek zelf als ghost...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT