2007-07-30
Ash, Noord-Ieren met poppunk/powerpop roots, zijn alweer een tijdje een trio. Gitariste Charlotte Hatherley en de overige drie hadden artistieke problemen, maar gingen vriendschappelijk uiteen. Voor het nieuwe album verwacht je als luisteraar dan toch iets vernieuwends. Misschien meer bite, of juist iets softers. De band is het gelukt om een plaat te maken die zowel meer middle of the road als samenhangender is, zonder echt te vernieuwen. Werd vroeger nog wel eens de terechte vergelijking met de Foo Fighters gemaakt, tegenwoordig is de vergelijking met aardbeienjam op veel punten beter van toepassing. Het laatste restje rock is met het verdwijnen van de laatste vrouw uit de band weggesijpeld. Naast de rol van blikvanger, had ze dus wel degelijk een belangrijke functie in de band. Ash is tegenwoordig meer het recalcitrante broertje van Keane, dat ook nog wel eens stiekem iets te hard op zijn gitaar speelt wanneer moeders even het huis uit is. De vergelijking met Keane gaat echter niet helemaal op. Wheeler, zanger van Ash, zingt namelijk altijd al meer “emo”, wat in combinatie met de toegenomen pop het allemaal wel erg vervelend maakt. Het is vlees noch vis, deze plaat. De aanwezige gitaren doen vermoeden te maken te hebben met een rockband, maar in wezen is dit niet meer dan lichte pop. Nee, Ash had er wat mij betreft goed aan gedaan de Maggi-pot open te trekken en die stoffige distortionpedalen van zolder te halen.
De softheid van de plaat is helaas niet het enige kritiekpunt. De nummers doen aan als de softere nummers op de vorige platen, maar voegen eigenlijk weinig toe aan het reeds bestaande repertoire. De jongens van Ash hebben dus twee dingen goed begrepen, namelijk, hoe je een geschikt radionummer maakt en hoe je jaren achtereen cd’s uitgeeft die eigenlijk identiek zijn, zonder er voor afgerekend te worden. De toekomstige hitsingel 'Polaris' is een goed voorbeeld van het eerste punt. Het is een mooie meezinger voor in de auto geworden. Dat de band nog steeds bestaat een bewijs voor het tweede. Gelukkig heeft de band besloten geen cd’s meer uit te brengen. Vervelende softiemuziek.
Against Me! - New WaveAls je in de David Letterman Show mag optreden dan ben je groot. En zal je...
No Use For A Name - All The Best Songs Al twintig jaar opereren zanger/gitarist Tony Sly en drummer Rory Koff met...