Dat is op zich prima gelukt. De tien nummers op Glass staan stevig op eigen benen en klinken alsof ze zo op een podium tot bloei kunnen komen. Het probleem zit hem echter in de stem van den Drijver, die op alle nummers hetzelfde klinkt. De eentonige, emotieloze en gefilterde stem drukt een zware stempel op het album. De achtergrondzang van actrice Kiki van Deursen op een tweetal nummers brengt enige verfrissing. Het openingsnummer ‘Red Letter Days’, klinkt daardoor erg goed, waarna je direct zin krijgt om het hele album te beluisteren. Dat duurt tot het vierde nummer, ‘Ghosts Of Time’, wanneer je je realiseert dat dit weleens een lange zit kan gaan worden.
Dat is best jammer. De band weet zich namelijk goed uit de voeten te maken met de mix van jaren zestig psychedelische rock en jaren negentig indie-rock, die het album typeert. Zo hoor je op ‘Leave This Town’ de invloed van The Kinks terug, terwijl typische Interpol gitaarlicks terugkomen op ‘Hiraeth’. Het kortste nummer op het album, ‘Window’, is weer in de grungesfeer à la Queens of the Stone Age. Nadat het album upbeat is afgesloten met ‘Alice At The Wedding’, vraag je je af welk nummer je nu is bijgebleven.
Het tweede album van The Arthurs is niet onaardig, maar het heeft nergens iets pakkends of origineels. De herkenbare melodieën zorgen ervoor dat je continue bent afgeleid: waar lijkt dit nu ook al weer op? Als opwarmer voor een grotere act is het viertal prima te pruimen, maar er moet nogal wat gebeuren als zij zelf de concertzaal willen gaan vullen.
Scott McKeon - New Morning Scott McKeon is een veelzijdige artiest. Solo speelt McKeon al jaren blues....
Mummy's A Tree - New Song Mummy’s A Tree , is een band uit Nijmegen die inmiddels al vijfentwintig...